Τρίτη, Ιανουαρίου 09, 2007

(Ήταν μια) Καλή Χρονιά!

...τουλάχιστον αν αναλογιστούμε πόσα και τι είδους (και τι σημασίας) live είδαμε φετός. Κι αυτό είναι ένας μικρός (προσωπικός) απολογισμός του συναυλιακού 2006. Έχουμε και λέμε:

Aziza Mustafa Zadeh (@Ρωμαϊκό Ωδείο, Πάτρα, 01.09.06)
Μακράν το καλύτερο και συγκλονιστικότερο live που παρακολούθησα φέτος και ένα από τα καλύτερα ever. Από εκείνες τις συναυλίες που γεμίζεις με απόλαυση και νιώθεις τη μαγεία. Μια σπάνια καλλιτέχνιδα και ακόμα πιο ιδιαίτερη έμπνευση. Απλώς αισθάνομαι τυχερός που βρέθηκα εκεί. Όπως επίσης και στους...:

Pearl Jam (@OAKA, Αθήνα, 30.09.06)
Το δεύτερο καλύτερο live. Κυρίως για συναισθηματικούς λόγους. Αν και γεννηθείς το 79, ένιωσα πλέον (με το κλείσιμο και αυτού του καθυστερημένου γραμματίου) το πέρασμα στην ενηλικίωση...! Μια μεγάλη (ίσως η μεγαλύτερη εν ζωή) rock μπάντα σε ένα μεγαλοπρεπές show, όπου δεν υπήρξε δευτερόλεπτο που να αμφισβητείται γιατί αυτή η πρόταση δεν είναι υποκειμενική, αλλά μια αυταπόδεικτη αλήθεια. Συγκίνηση.

Από τα καλύτερα live επίσης που είδα:
Wayne Shorter Quartet (@ΧΑΝΘ, Θεσσαλονίκη, 01.11.06)
με John Patitucci, Danilo Perez και Brian Blade. Κουρυφή και πρωτοπορία!
Erik Truffaz (@Τεχνόπολη, Αθήνα, 21.06.06)
Χωρίς λόγια. Απογείωση!
Δημήτρης Δεσύλλας (@Μέγαρο Μουσικής, Αθήνα, 07.04.06)
Ρεσιτάλ του εκπληκτικού βιρτουόζου των κρουστών, με έργα σύγχρονων συνθετών, αλλά και μεταγραφή Bach για marimba (!!!) και, φυσικά, για φινάλε μια 'Ψάπφα' του Ξενάκη που έσπειρε!
Dayna Kurtz (@Μικρό Μουσικό Θέατρο, Αθήνα, 22.01.06)
Αποκάλυψη. Μαγεία. Γι αυτό και την ξανακαλούμε στο πλευρό μας! (αναμείνατε)
Burnt Festival (@Μικρό Μουσικό Θέατρο, Αθήνα, 08 & 09.05.06)
'Ντάξει, είναι λίγο φάση 'βλογάμε τα γένια μας', αλλά αξέχαστα θα μείνουν τα set των:
Στέλλα Ράμφου, Νίκος το Ελεφαντάκι & Νέση το Μουσικόψαρο, Δρ.Φρυόβολος Χαρούπης & Μάριος Φουαγκρά Περλόν, Bolek & Lolek (one of a hell!).
Επίσης, όλα σχεδόν τα live της Θερινής Ακαδημίας Jazz στην Κέρκυρα (Ιούλιος), με Sheila Jordan, Tim Hagans, Γιώργο Κοντραφούρη και Σύνολο Ιονίου Πανεπιστημίου.

Άλλα αξιομνημόνευτα live:
τα δύο των Trio,14 (και ειδικά εκείνο μαζί με τους Slavebreed το Νοέμβρη στο ΜΜΘ -έκοψε κώλους!), η solo-performance του Fred Van Hove τον Οκτώβρη στο Δίαυλο (μία μέρα μετά τους Pearl Jam!), η προτελευταία εμφάνιση του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Σταυρό του Νότου το Δεκέμβρη (εξόχως ανανεωμένος!), οι Tabako Trio στο Παράφωνο, οι Old House Playground στο After Dark, οι Mary & The Boy στην παράσταση 'Dance Of The Dance' στο Περοκέ, οι Stomp στο Λυκαβηττό τον Αύγουστο και η Baby Dee στο Δίαυλο το Μάιο.

Και, τέλος (ουφ! ναι, Κωστή, κουραστήκαμε!) πολύ καλά live ήταν κι εκείνα των Chap στο ΜΜΘ το Μάρτη, του mecha/orga στην ίδια γιάφκα το Φλεβάρη, των Ηώς Quartet, οι Ανάσες των Λύκων (δηλαδή Αγγελάκας και Βελιώτης και έγχορδη παρέα) στο Gagarin τον Απρίλη, ο Antony και οι Johnsons του στο Βράχων τον Ιούλιο και ο Κοντραφούρης (Small Reunion Triο) το Νοέμβρη.

Φυσικά, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στις χειρότερες συναυλιακές στιγμές που ζήσαμε (ευτυχώς δεν ήμουν μόνος να πάρω όλο το κρίμα), οι οποίες (ως κοινή συνισταμένη) χαρακτηρίζονταν από μια διάθεση αρπαχτής (ή καλύτερα, κακής αρπαχτής) από πλευράς καλλιτεχνών. Πρώτοι και χειρότεροι οι Current 93, δεύτερος ο Terry Riley στο Bios και τρίτοι και καταϊδρωμένοι οι Tiger Lillies παρέα με τον Alexander Hacke σε μια βαρύτατη ασέλγεια πάνω στο σοβαρό έργο του Lovecraft.

Όπως και δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στο 'μη-live' της χρονιάς το οποίο δεν ήταν άλλο από εκείνο των Tool. Δεν ξέρω αν πρέπει να το φορτώσω στη DiDi Music ή στην συνεπή ασυνέπειά μου να παραμυθιάζομαι από υποσχέσεις ελλήνων διοργανωτών περί 'μοναδικών συναυλιακών στιγμών'. Αυτό πάντως που αντιλαμβανόμουν ως ακρόαμα μέσα στο γήπεδο ξιφασκίας, δεν με βοηθούσε να το διαχωρίσω (ηχητικά) από τις τελευταίες κυκλοφορίες του Merzbow και των Sunn O))). Και επίσης με δυσκόλευε πολύ να βρω μια ικανή εξήγηση για το ότι τρεις μέρες πριν ακούμπησα στο γκισέ της Ticket House 52 ευρώ. Γι αυτό λοιπόν, να γράψω 100 φορές: "Να μην ξαναπάω σε συναυλία που κοστίζει πάνω από 40 ευρώ εκτός αν είναι Herbie Hancock ή Keith Jarrett".
Να μην ξαναπάω σε συναυλία που κοστίζει πάνω από 40 ευρώ εκτός αν είναι Herbie Hancock ή Keith Jarrett. Να μην ξαναπάω σε συναυλία που κοστίζει πάνω από 40 ευρώ εκτός αν είναι Herbie Hancock ή Keith Jarrett. Να μην ξαναπάω σε συναυλία που κοστίζει πάνω από 40 ευρώ εκτός αν είναι Herbie Hancock ή Keith Jarrett. Να μην ξαναπάω σε συναυλία που κοστίζει πάνω από 40 ευρώ εκτός αν είναι Herbie Hancock ή Keith Jarrett. Να μην ξαναπάω σε συναυλία που κοστίζει πάνω από 40 ευρώ εκτός αν είναι Herbie Hancock ή Keith Jarrett. Να μην ξαναπάω,,,

5 σχόλια:

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

το να μην σου αρεσουν οι current 93 και να πεις οτι η συναυλια τους δεν ηταν καλη ειναι δεκτο, καθοτι η μουσικη που αρεσει στον καθενα ειναι καθαρα υποκειμενικο θεμα. Αλλα απο περιεργεια, γιατι χαρακτηριζεται ως "αρπαχτη"?

Throgos είπε...

χε, θα έκανα την ίδια ερώτηση. Βέβαια μπορεί να έχει σχέση και με τη μέρα. Εγώ πήγα την πρώτη μέρα και βίωσα μια συγκλονιστικότατη συναυλία. Για την δεύτερη δεν άκουσα και τα καλύτερα.

Unknown είπε...

Καλά όλα ρε γαμώτο αλλά τους Pearl Jam τί μου τους κότσαρες στα καλύτερα live...; Ας ξεφύγουμε επιτέλους από την "κωλοψαγμενίστικη" λογική που προσπαθούνε να μας πουλήσουν όταν δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω από μια αμερικανικογενή μιζέρια ντυμένη με ήμι-παραμορφωμένες κιθάρες! Ήρθαν στην Ελλάδα για την "'κονόμα" και αντί να φάνε γιούχα, το ανάγαμε σε θέμα υψίστης εθνικής σημασίας... Έχουμε και ντόπιους μίζερους, δε θέλουμε εισαγόμενους και πόσο μάλλον αμερικάνους, ευχαριστούμε...

costinho είπε...

Ακούγεται αρκετά δελεαστικό να κάνω επιτέλους το βήμα και να ξεφύγω από την κωλοψαγμενίστικη λογική που προσπαθούνε κάποιοι να μας πουλήσουν όταν δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω. Επειδή όμως ξέρω εκ των προτέρων ότι δεν θα τα καταφέρω (σε ό,τι έχει να κάνει με τους Pearl Jam τουλάχιστον), το μόνο που μπορώ να κάνω να προσφέρω ένα πάτημα (δηλαδή υλικό για post) στο ανερχόμενο blog Ύβρις!...

Βέβαια, απ'όσα λες, ένα και μόνο πραγματικό συμπέρασμα βγαίνει: απλά ΔΕΝ σου αρέσουν και δεν σου άρεσαν ποτέ οι Pearl Jam. Απλά, ΔΕΝ θα τα έγραφες αν σου άρεσαν και αν είχες έστω και λίγο από το συναισθηματικό δέσιμο που έχουμε εμείς οι κωλοψαγμένοι ακροατές/"οπαδοί" τους. No big deal.

Ας σημειωθεί ότι έγραψα για τα καλύτερα live που ΕΓΩ πήγα (ειρήσθω εν παρόδω, πρέπει να αναφέρω και το ανυπέρβλητο live των Interstellar Groove Trio στο Ρούπα -μεγάλη παράλειψη από τον κατάλογό μου, τώρα το είδα). Για τις συναυλίες, γράφω αυτά που ΕΓΩ εκτίμησα και ένιωσα, τα οποία σε πολλές άλλες περιπτώσεις -όπως θα διαπίστωσες- απέχουν από αυτά που έχουμε ανάγει σε θέματα υψίστης εθνικής σημασίας και τη ντόπια μιζέρια.

Θα μου πεις, "τότε γιατί κράζεις τους Current αφού έτσι κι αλλιώς δεν σ'αρέσουν"; Εύλογη απορία, πονεμένη όμως ιστορία. Για πολλούς πολλούς λόγους. Γι αυτό και δεν βρήκα κατάλληλο τρόπο να απαντήσω και στα παραπάνω comments (και ζητώ συγγνώμη). Γιατί τελικά, όλα (μα όλα) περνάνε μέσα από το ιδιαίτερο φίλτρο που λέγεται "συγκινησιακή/συναισθηματική φόρτιση" και δεν σ'αφήνει πάντα να τα δεις όσο καθαρά και ψύχραιμα θέλεις. Και στα καλά και στα κακά. Γι αυτό και δεν μπορώ να πω τίποτα στον παραπάνω φίλο (throgos) όταν μου εξομολογείται ότι τη μέρα που εγώ αποκαλώ "αρπαχτή", αυτός τη βίωσε ως "μια συγκλονιστικότατη συναυλία".

Κοινώς, εγώ τους Pearl Jam μπορώ να τους βλέπω σαν τους "rock" ήρωες μου (αντί π.χ. για τους Zeppelin). Εσένα, δεν σου λένε τίποτα και είσαι στην ψύχραιμη θέση να μου εξηγήσεις γιατί όλο αυτό φαίνεται μια βλακεία και μισή. Και λοιπόν; Αν ανοίξεις το τελευταίο Jazz & Τζαζ στην τελευταία σελίδα, όπου κάνει κριτική για το live του Wayne Shorter, γράφει μέσες-άκρες ότι ο γέρος και οι υπόλοιποι δεν ήξευραν που πατούσαν και που βρισκόντουσαν (αυτό, ναι, είναι ύβρις!) και ότι εδώ και 20 χρόνια (μετά τον Miles) ο Shorter το'χει χάσει. Τώρα, αν το έχει χάσει ο Shorter ή οι συντάκτες του Jazz & Τζαζ, προφανώς και δεν μπαίνει ζήτημα. Σε δουλειά να βρισκόμαστε όμως... (και μακάρι να βρούμε κι εμείς μία...)

[ Γιούχα έπρεπε να φάει ο Terry Riley, αλλά ήταν όλοι τους παναγίες λες και πήγαν σε εκκλησία να δουν τον γκουρού... ]

 
 
 
 
Edited by © bananiotis