Κυριακή, Δεκεμβρίου 23, 2007

σίγουρος Μιχάλης

«Τα τραγούδια μου είναι έντεχνα, με την έννοια ότι διαθέτουν καλό στίχο, αξιοπρεπή μελωδία και καλές παραγωγές. Θα τα έβαζα στην κατηγορία του καλού τραγουδιού».

Είναι ένα θέμα, να δουλεύεις πάνω σε τραγούδια ενός δημιουργού, όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο οποίος πολλές φορές δημόσια έχει δηλώσει πως θεωρεί τον εαυτό του "άτεχνο" και "πρωτόγονο" -όσο αφορά τη θέση του στη μουσική δημιουργία. Και όταν ο δημιουργός -και παραγωγός σου- αναφέρεται με αυτόν τον τρόπο στο έργο του και το υλικό του, πως να το πω, προχωράς κι εσύ με κάποιες αμφιβολίες.
Άραγε, είναι έντεχνα ή όχι τα τραγούδια αυτά; Είναι άραγε καλά; Μ'αρέσουν όντως ή νόμιζω πως μ'αρέσουν; Και γιατί να τρώμε το χρόνο μας με αυτά, όταν ο ίδιος ο δημιουργός τους δεν τα διαφημίζει ποτέ και δεν αναγνωρίζει πόσο "καλό στίχο" έχουν, πόσο "αξιοπρεπή μελωδία" έχουν και πόσο "καλές παραγωγές" κάνει; Μήπως, τελικά, οι συνεργασίες που αξίζουν τον κόπο είναι εκείνες όπου δεν χωράει καμία αμφιβολία; Που ο δημιουργός, το υπέρτατο ον, είναι σίγουρος για όλα και, κυρίως, για το πόσο σπουδαίος είναι. Που το ωράριο της δουλειάς σου, της τέχνης σου, είναι καθορισμένο με ακρίβεια, όσο και η τιμή της φιάλης ουίσκυ. Που η γιγαντοαφίσα με την όμορφη φάτσα σου αναδεικνύει τη γυαλιστερή σου εκδοχή και αποτυπώνει με σιγουριά το σίγουρο βλέμμα του καλλιτέχνη, το οποίο (αν ακολουθήσεις τη σίγουρη κατεύθυνσή του) στοχεύει με σίγουρη σιγουριά στο πορτοφόλι σου. Που το μόνο θολό σημείο μέσα σε αυτή την υπέρμετρη σιγουρευμένη σιγουριά είναι το για πότε μπερδεύονται οι λέξεις "ακροατής" και "καταναλωτής".

«Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Για μένα το τραγούδι σημαίνει έρωτας, πάθος, ρομαντισμός. Με εμπνέει η συναισθηματική πλευρά της ζωής. Τα περισσότερα τραγούδια μου είναι μελαγχολικά. Το χαρούμενο και το λάιτ μού κάνουν λίγο φλώρικο. Η στενοχώρια και η θλίψη έχουν βάθος και μυστήριο».

Μελαγχολία, στενοχώρια, θλίψη, βάθος και μυστήριο... Μιχάλη, αν (λέμε αν -χτύπα ξύλο!) ποτέ οι δουλειές πέσουν έξω, μια θέση στους Night On Earth την έχεις. Σίγουρα. Και μη μου στεναχωριέσαι για τους φλώρους. Δεν ξέρουν από καλό τραγούδι...


ΥΓ. Αξίζει πάντως να προσέξει ο αναγνώστης τη λεπτομέρεια στην ιεράρχηση των σίγουρων κρίσεων. Αν για κάτι είναι περήφανος ο καλλιτέχνης, περισσότερο απ'ό,τιδήποτε άλλο, αυτό είναι ο "καλός στίχος". "Χέρια ψηλά κι όλα τα πιάνω" ας πούμε...

3 σχόλια:

Niemandsrose είπε...

Το να αναπτύσσουμε κριτική σε ένα σίγουρο Μιχάλη είναι μεγαλύτερο ατόπημα από το να κάνεις σάτιρα με τον εθνικό σταρ, όπως έχει κάνει προσφάτως ο Λάκης του 70%.

Αντίθετα,η μετριοφροσύνη είναι μία υπερτιμημένη αρετή, αποκύημα της επιβολής της χριστιανικής πίστης. Ταπεινότης κλπ.

Άλλωστε όπως έχει πει κάποιος, η μετριοφροσύνη είναι ένα σίγουρο δόλωμα για κάποιον που αναζητά τον έπαινο.

Και για να καταλήξω κάπου. Το ζήτημα είναι η αυτεπίγνωση της καλλιτεχνικής ή άλλης αξίας. Και αυτό δε χρειάζεται δηλώσεις.

Φιλικές αντιρρήσεις. :)

costinho είπε...

Δεκτές και οι αντιρρήσεις, μόνο που κανείς δεν έκανε λόγο για μετριοφροσύνη. Είναι γνωστό πλέον πως αυτή αφορά τους μέτριους...

Όμως, από τη μετριοφροσύνη μέχρι την έπαρση, υπάρχει μια μεγάλη απόσταση. Είναι, αν το θες, και μια διαδρομή, την οποία τουλάχιστον κάποιοι τη διανύουν, έχοντας ως άλλοθι (και όχι αβάσιμο) το έργο τους και την προσφορά τους.

Υπάρχουν όμως και άλλοι που ξεκινούν κατ'ευθείαν από την κατάληξη. Που δεν ξεκίνησαν από κάπου, που δεν τους αναγνωρίστηκε ποτέ καμία πορεία, αλλά φυτεύτηκαν στο χώρο ήδη επιτυχημένοι. Και που, γι αυτό το λόγο, δεν έχουν καμία ελπίδα για αυτεπίγνωση της καλλιτεχνικής τους αξίας. Και απλώς τυραννάνε τα αυτιά μας. Και που και που τα αισθητικά αντανακλαστικά μας. Και μας κουράζουν. Δεν είναι ότι είμαστε καλύτεροι από δαύτους, όπως νιώθει ο Λάκης του 70% για τα αντικείμενα της κριτικής του. Είμαστε απλώς πιο ευγενικοί. Και ευτυχώς λιγότερο σίγουροι. Δεν είναι θέμα μετριοφροσύνης ή ταπεινότητας. Είναι το αποτέλεσμα της αέναης παραγωγής αμφιβολιών που οφείλει ο καλλιτέχνης στον εαυτό του. Καθώς και της ηθικής υποχρέωσής του να μην παίρνει τον εαυτό του και τόσο στα σοβαρά.

καλησπερα.

Θεωρω πως τα πιο ομορφα
εργα,πηγαζουν απο τα αγρια
πρωτογονα παθη.
τις βαθυτερες ενορμησεις μας
και την ευαισθητοποιηση πανω στα
πραγματα.
αυτο ειναι η τεχνη.
οπως ολα, κατι αυθαιρετο.
το ωραιο παντα θα το νομιζουμε
και την πραγματικοτητα θα την επιννοουμε.
η μουσικη ειναι εκσταση
δεν θελουμε την τεχνη
ειμαστε τεχνη.

η ποιηση ειμαστε εμεις.

το εργο παντα ξεπερνα τον δημιουργο του.

γιατι δεν κανει λαθη
γιατι μονο δινει.
γιατι ειναι το ιχνος της κορυφωσης.
και οι ερμηνειες
του δινουν χωρο για να δωσει
πιο πολλα.


οση περισσοτερη γνωση εχεις για κατι τοσο πιο τυποποιημενο θα βγει.

οσο για τον μιχαλη,
δεν θα με ενδιεφεραι να
να κρινω τον λογο του ως καλο ή κακο.
υιοθετει μια διαφορετικη προοπτικη.
δεν μπορω να δω την μουσικη ως μοδα,

αν και αυτο υπαρχει.
απο εκει και περα
ή ασχολεισαι ή οχι.
οι "φλωροι" σιγουρα
θα εχουν μια θεση σε αυτην την μοδα
αλλα στ αληθεια δεν με απασχολει.




οσο για την μετριοφροσυνη.
η γλωσσα ενεχει εξουσια και μεγαλη δοση ψευδους,απο μονη της.σε παει παντα καπου οπου υπαρχουν οπλα.
ειναι φυση μας να "κοροιδευομαστε"..

παντα θα ειμαστε μετριοφρωνες αφου
εκθεσουμε το εργο μας,το οποιο εχουμε μελετησει πολλες ωρες.θα ξερουμε οτι λεμε ψεμματα,γιατι αληθεια μας αρεσει πολυ.

αλλα η ηθικη μας
μας ταπεινωνει καθημερινα
και θελοντας να ξεχασουμε την ψευτικη μας οψη
αυταπατομαστε με το καλο και το αξιοπρεπες
το κακο και το ευτελες..

ειναι ανθρωπινο.
και σεβαστο.
χωρις αμφιβολια.

"Είναι το αποτέλεσμα της αέναης παραγωγής αμφιβολιών που οφείλει ο καλλιτέχνης στον εαυτό του. Καθώς και της ηθικής υποχρέωσής του να μην παίρνει τον εαυτό του και τόσο στα σοβαρά."

θα ελεγα πως η υπαρξη των αμφιβολιων δεν ειναι εμποδιο στο να παρει στα σοβαρα τον εαυτο του.

και δεν τις οφειλει.
με ποιο σκεπτικο; για να γινει καλυτερος;


και της ηθικης υποχρεωσης του να μην παιρνει τον εαυτο του στα σοβαρα;


νομιζω πως οταν δεν παιρνει τον εαυτο του στα σοβαρα συμφωνα με "δηλωσεις"
αυτο δεν ειναι στοιχειο που να τον διαφοροποιει απο την αντιθεη περιπτωση,ως προς την σοβαροτητα που τρεφει για τον εαυτο του.

απλα αυτο γινεται με διαφορετικο τροπο ισως.


τελος

συγνωμη για την μακρηγορια


καλες γιορτες

 
 
 
 
Edited by © bananiotis