Πέμπτη, Δεκεμβρίου 11, 2008

ο γιος του ξυλουργού και ο γιος του ταχυδρόμου

Ο γιος του ξυλουργού ψυχορραγεί. Αλλά δεν μετανοεί φυσικά. Και, όπως τα χρηστά θρησκευτικά ήθη μας διδάσκουν, τι αξία έχει η εξομολόγηση αν δεν ακολουθεί η μετάνοια; Τουλάχιστον, όμως, εξομολογείται. Από καρδιάς. Σαν παιδί του λαού -που είναι. Και σε αυτή την πολύ προσωπική και ειλικρινή κατάθεση (ίσως και κατάθεση ψυχής θα έλεγα...), επαναλαμβάνει συνεχώς "ότι σε καμία περίπτωση δεν θα στόχευε με το όπλο του κατά ενός ανθρώπου, πόσο μάλλον ενός εφήβου", δεν αναφέρει όμως πουθενά που στόχευσε στη συγκεκριμένη περίπτωση -και βρέθηκε νεκρός ένας άνθρωπος. Έφηβος. Όχι μάλλον έφηβος. Επαναλαμβάνει πως "σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε καν να του περάσει από το μυαλό ούτε σαν ενδεχόμενο". Δεν αναφέρει, όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση τι του πέρασε τελικά από το μυαλό, όχι σαν ενδεχόμενο, αλλά σαν απόφαση. Ο γιος του ξυλουργού αναφέρεται σε δυνατότητες. Όχι σε βεβαιότητες. Μέχρι και ο αριθμός των πυροβολισμών του (ακέραιος, όχι δεκαδικά ψηφία παρακαλώ) είναι κάτι απροσδιόριστο. Προσεγγίζεται με θεωρία πιθανοτήτων. Δύο, μπορεί και τρεις. Δεν θυμάται.

Γιατί ο γιος του ξυλουργού βιώνει ένα δράμα. Όπως και ο γιος του ταχυδρόμου. Τους έμπλεξαν. Άδικα. Ούτε πρόθεση είχαν ούτε γνώριζαν κάτι παραπάνω. Εξοστρακισμός της σφαίρας, εξοστρακισμός της αλήθειας, παραπλάνηση της κοινής γνώμης, πλεκτάνη, δόλος, συμφέροντα, συμφέροντα, συμφέροντα. Τα σκοτεινά κέντρα, ο παγκόσμιος σιωνισμός, ο Σείριος Β, τα νεφελίμ, τα σεραφείμ και τα χερουβείμ. Όλοι εναντίον τους. Είναι, όμως, μια παρεξήγηση -όπως θα χρωμάτιζε η γλυκιά και γαλήνια χροιά του Αλέξη Κούγια.

Διάβασε αν θες όλη την απολογία, πατώντας εδώ. Εγώ διαβάζω τον νόμο:
Πυροβολισμός ακινητοποίησης ή εξουδετέρωσης απαγορεύεται:
(α) εφ'όσον υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πληγεί τρίτος
(β) εναντίον ενόπλου πλήθους, όταν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πληγούν άοπλοι
(γ) εναντίον ανηλίκου, εκτός αν αποτελεί το μοναδικό μέσο για την αποτροπή επικείμενου κινδύνου θανάτου.

Είναι προφανές ότι ο γιος του ξυλουργού φοβήθηκε για τη ζωή του. Για επικείμενο κίνδυνο θανάτου. Και έκανε άρση του όρου (γ). Φοβήθηκε για το μέλλον του. Τώρα, φυσικά, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οφείλει να φοβάται για το μέλλον του. Μέσα ή έξω από τα κάτεργα. Μέσα στη φυλακή θα αντιμετωπίζεται ως ένα τέρας. Έξω από τη φυλακή, είναι ήδη ένα τέρας.

Ο γιος του ταχυδρόμου, βέβαια, δεν βασανίζεται από τέτοιες ανησυχίες. Γιατί τώρα ο γιος του ταχυδρόμου έχει ανάψει ένα κερί στο μπόι του γιου του ξυλουργού, ευγνωμονώντας τον που βοήθησε τα μάλα ώστε η επικαιρότητα να έχει λησμονήσει το όνομά του εδώ και πολλές μέρες, όπως λησμονείται και η έννοια 'εξεταστική επιτροπή'. Ο γιος του ξυλουργού, φυσικά, σύντομα θα ανταποδώσει τις ευχαριστίες, όταν θα χρειαστεί να περάσει το δικό του όνομα (και οι πράξεις) στη λήθη, γεγονός που θα συνοδευτεί και θα υπερκαλυφθεί από τη μεγαλοπρεπή επανεμφάνιση του γιου του ταχυδρόμου (κάνοντας πρώτα την απαραίτητη στάση στη γνωστή σιλωαμική κολυμπήθρα). Γιατί έτσι είναι τα παιδιά του λαού. Ντόμπρα. Ξηγημένα. Γκαρδιακά. Και, πάνω απ'όλα, αποτελεσματικά.

 
 
 
 
Edited by © bananiotis