Τρίτη, Δεκεμβρίου 09, 2008

ο Μάνος Χατζιδάκις για τους κουκουλοφόρους

'...όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ώς τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ώς τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.
[...]
Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος».
[...]
Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ'.


Μάνος Χατζιδάκις, από κείμενο του 1986 στο περιοδικό 'Το Τέταρτο'

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι να πω; Τι σκατα να πω; Οτι εχουν τα μουτρα να μιλανε;Οτι εχουν τα μουτρα να πουν το ονομά του;Οτι ειχαν τα μουτρα να στειλουν τα ΜΑΤ στην κηδεια του;Απο το Σαββατο περπαταω μεσα στα χημικα, διπλα μου τα σπανε και δεν με νοιαζει, η μονη μου σκεψη ειναι να μην παει χαμενη αυτη η οργη...τι θα πω αυριο στα παιδια που θα με ρωτανε;Τι θα πω στο 6χρονο που θα με ρωταει γιατι σκοτωσανε το παιδακι?Τι θα πω στον 12χρονο που θελει κι αυτος να βγει να τα κάψει ολα;Και τι να πω σε εμενα που νιωθω τυψεις που αυτη τη στιγμη ειμαι στο σπιτι;Τραγούδια, κλαματα και οργη, συνθηματα και παλι ο πονος δεν περναει.Τη νυχτα αυτη τη λετε εσεις φωτια κι εγω τι σκατά τη λεω;Τι σκατα τη λεμε;

costinho είπε...

Στον 6χρονο να πεις ότι το παιδάκι το σκοτώσανε γιατί είμαστε ένας λαός που δεν εχει καμία εμπιστοσύνη στα παιδάκια και δεν περιμένει τίποτα από τα παιδάκια και δεν το'χει και σε τίποτα να τα βασανίζει και να τα σκοτώνει.

Τον 12χρονο να τον αφήσεις να κάψει αν αυτό είναι που καταλαβαίνει. Κάτι θα ξέρει.

Σε εσένα δεν ξέρω τι να πω. Μοιραζόμαστε την ίδια απόγνωση, το ίδιο έλειμμα. Η οργή δεν μπορεί να συναντηθεί με τη λογική αυτή τη στιγμή. Ούτε με τη συνείδηση. Ό,τι κάνουμε, το κάνουμε για να διασώσουμε ένα μίνιμουμ αξιοπρέπειας που μας έχει απομείνει. Για να διώξουμε τις ερινύες και να δούμε λίγο ουρανό.

Η ήττα είναι μεγάλη. Και είναι όλη δική μας.

 
 
 
 
Edited by © bananiotis