Παρασκευή, Απριλίου 10, 2009

ομορφιά είναι

Το 'Κοντσέρτο για βιολί σε μι ελάσσονα, έργο αρ.64'
του Felix Mendelssohn. Αριστούργημα.

Η χτεσινή ερμηνεία από την Καμεράτα του Salzburg με σολίστ και μαέστρο το Λεωνίδα Καβάκο.
Μια σπάνια εμπειρία.


σκέψεις ως υστερόγραφα:

Η ομορφιά του κόσμου.
Η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο,
όπως το είπε ο κύριος Φίοντορ.

Τα ίδια τα όνειρά μας
,
είπε και ο κύριος Νίκος.
Θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί
στο τέλος
τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν

Σαν να μην υπήρξαμε ποτέ
κι όμως πονέσαμε απ'τα βάθη.
Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση
για το άρωμα των λουλουδιών τουλάχιστον.
Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει
χαρτοπαίζοντας με το θάνατο στα ψέματα.
Και λέγαμε πως δεν έχει καιρό η αγάπη
να φανερωθεί ολόκληρη.
Μια μουσική
αντάξια των συγκινήσεών μας δεν ακούσαμε.
Βρεθήκαμε σ'ένα διάλειμμα του κόσμου
ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Θα σωθούμε από μια γλυκύτητα
στεφανωμένη με αγκάθια.
(...)
Ω θα γυρίσουμε στην ομορφιά μια μέρα...

Αλλά δεν παραδίδομαι αντίκρυ
σ'αυτή τη δύση τρομαγμένος
εγώ με όλο το αίμα μου
έτσι όπως πόνεσα στους δρόμους ατελείωτα
με τόσο σπαραγμό στα σύνορά μου.
Ο ουρανός είναι στον βαθυκύανο χειμώνα.
Το φως φωνάζει με τον κεραυνό.
Να με σώσουν τα όνειρα ή να με συντρίψουν
- ένα τ'ονομάζω.


Ναι, θα γυρίσουμε στην ομορφιά μια μέρα.
Με το φως να φωνάζει με τον κεραυνό.
Με το φως σου και το φως να χορεύουν γύρω μας.
Με το χαμόγελό σου.

Απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας.
Και το χαμόγελό σου.

10 σχόλια:

Μόνο οι καλλιτέχνες τα βλέπουν αυτά τα πράγματα και καλά θα κάνετε να τα μαθαίνετε και σε μας τους υπόλοιπους!...

dsquared είπε...

Αριστουργηματα κανει ο Felix Mendelssohn Ο Καβακος απο την αλλη μεγαλομπουχεσας... σε ποιο μαγαζακι ειπαμε οτι επαιξε?

din

costinho είπε...

Μα, προς τι τέτοια χλεύη και χολή?
Με (εγ)καλείτε δηλαδή να αναιρέσω το συναίσθημα, επειδή "μεγαλομπουχέσας", επειδή "μαγαζάκι" επειδή επειδή επειδή?

Ήταν μια σπάνια συναυλία. Συγγνώμη.
Στο Μέγαρο. Συγγνώμη πάλι.

dsquared είπε...

Στο Megaron Athens Concert Hall επαιξε ο μπουλης? Εμ βεβαια ειχε και στο χωριο του Μεγαρο... εκτος αν καταγεται απο τα Μεγαρα και το διαλεξε για συναισθηματικους λογους!

din

costinho είπε...

Κοίταξε, υπάρχουν ένα σωρό μικρές ιστορίες, πραγματικά μικρές όμως, που ξέρω για πολλούς ανθρώπους και τους κάνουν να φαίνονται μικροί, πολύ μικροί. Και για τον "μπούλη" ξέρω πολλές ιστορίες, καθώς και ράμματα για το γουνάκι του. Προσπάθησε όμως να δεχτείς ότι παίζει και γαμώ τα βιολιά και ότι ακόμα και ως μαέστρος χορεύει κανονικά και δεν υπάρχει κάτι άλλο εκείνη την ώρα πέρα από τη μουσική. Εσύ, προφανώς, αναφέρεσαι στις υπόλοιπες ώρες, άρα μάλλον δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα, σωστά;...

@costinho
"και ως μαέστρος χορεύει κανονικά"
Στ' αλήθεια ο μαέστρος μπορεί να κάνει τόση διαφορά;;

dsquared είπε...

Τσου!
Εννοεις να διαχωρισω τον βιολιτζη απο τον ανθρωπο? Γιατι einai διχασμένη προσωπικότητα?
Παρ οτι δεν γνωριζω ''μικρες'' ιστοριες για τον χορευταρα μαεστρο, θεωρω πως υπαρχουν πιο ταλαντουχοι, απλα δεν ειχαν ''μπαρμπα στην Κορωνη'' για να τους κανει διασημους, οπως ο Γκαβακος.

din

costinho είπε...

@dsquared

Οκ.
Εγώ μιλώ για ομορφιά, εσύ μιλάς για ασχήμια. Προφανώς βλέπουμε άλλη εικόνα. Εγώ, ας πούμε, αν κλείσω τα μάτια, ακούω μουσική, Μέντελσον, κοντσέρτο, μαγεία, ομορφιά, ταξίδι. Εσύ επιμένεις ν'ακούς μουσική με ανοιχτά τα μάτια και εκείνη την ώρα αυτό που βλέπεις είναι μπαρμπάδες στην Κορώνη, μπούληδες, αναξιοκρατία, διαφθορά, ίντριγκες, ίντριγκες, ίντριγκες. Κι έτσι χάνεις και τον Μέντελσον. Και την ομορφιά.

Όπως και να'χει, η διαφορά μας είναι ότι εγώ μέσα από αυτή τη "συνεναιτική" οπτική μου, τουλάχιστον απόλαυσα κάτι, ενώ εσύ μιλώντας μέσα από την ατραπό της μισαλλοδοξίας, θα δυσκολεύεσαι να δεχτείς ακόμα και κάτι πραγματικά καθάριο -κι αυτό γιατί, ναι, πάντα στο νου σου θα υπάρχει κάτι πιο καθάριο, πιο άξιο, πιο grande, πιο, πιο, πιο.

costinho είπε...

@εγκλωβισμένος

Αν μπορεί λέει...
Όσο και ο προπονητής με τη σωστή έμπνευση για αλλαγή στο 81'.

Ο μαέστρος την ώρα του κονσέρτου δεν κάνει ακριβώς τη διαφορά, αλλά στο πρόσωπό του συμβολίζεται η διαφορά -και, φυσικά, η δουλειά και ο μόχθος της προετοιμασίας. Ο χορός του κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι αυτό που δίνει έμπνευση και ώθηση στους παίκτες. Είναι η ψυχή τους, η ψυχή όλων. Αυτό που διώχνει 'το φόβο του τερματοφύλακα πριν από τα πέναλτυ'.

dsquared είπε...

Ακριβως επειδη βλεπουμε τις ιδιες εικονα με ανοιχτα και κλειστα ματια, μου φανηκε σχημα οξυμωρο να υπαρχει το ονομα Καβακος κατω απο ton τιτλο ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΙΝΑΙ.
Καλο σου απογευμα.

din

 
 
 
 
Edited by © bananiotis