Τρίτη, Μαΐου 19, 2009

για ποια Ελλάδα ρε γαμώτο

Στη θέση 46, στη σειρά κατάταξης με βάση τις ψήφους, ο Θοδωρής Ζαγοράκης. Αμέσως μία μετά, ο Δημήτρης Νανόπουλος, επιστήμονας αστροφυσικός και καθηγητής. Στη θέση 32 ο Ιωάννης Μεταξάς, ο δικτάτωρ, προφανώς για το 'όχι' που είπε στους Ιταλούς και όχι για τα 'όχι' που είπε στους Έλληνες. Στη θέση 62, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, με το γύψο του, πάνω από τον Επίκουρο, τον Αισχύλο και τον Παπαδιαμάντη. Στη θέση 65 και ο Όθων, Έλλην κι αυτός ως γνωστόν, με μεγάλη προσφορά στον ελληνισμό απανταχού της γης, και κυρίως αυτής εδώ της γης, της έρημης γης που ακόμα προσπαθεί να βγάλει άκρη από τα απομεινάρια ενός πολιτισμού στείρας και άγονης αρχαιολατρίας και να βρει μια συνέχεια μέσα στο χρόνο. Στη θέση 83 ο Λάκης Λαζόπουλος, μετά τον Ιουστινιανό και πριν τον Ηρόδοτο. Το στόμα μένει ανοιχτό.

Δεν βλέπω πουθενά το όνομα του Ιάννη Ξενάκη, του Γιάννη Χρήστου, του Γιάννη Κουνέλλη, του Γιαννούλη Χαλεπά, του Ανέστη Λογοθέτη, του Μίλτου Σαχτούρη, του Νίκου Καρούζου, του Μανόλη Αναγνωστάκη, του Βασίλη Χατζηπαναγή, του Σπύρου Λούη, του Κωνσταντίνου Τσικλητήρα, του Νίκου Πουλαντζά, του Δημήτρη Μπάτση, του Νίκου Πλουμπίδη, της Ηλέκτρας Αποστόλου, της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, του Σωτήρη Πέτρουλα, του Δημήτρη Γληνού, του Μανώλη Καλομοίρη, του Ανδρέα Ροδινού, του Τάσου Χαλκιά, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, του Γιώργου Μπάτη, του Σπύρου Περιστέρη, του Κώστα Βίρβου, του Άκη Πάνου. Κι άλλα πολλά ονόματα δεν βλέπω. Ίσως γιατί ποτέ εγώ δεν ψήφισα, όπως και κάποιοι (παρ)όμοιοί μου. Ίσως γιατί όλοι αυτοί δεν είναι Έλληνες. Ίσως γιατί ανήκουν σε άλλη Ελλάδα. Και σίγουρα όχι σ'εκείνη που "εκπολίτισε" (sic) τους "βάρβαρους" Πέρσες, με ηγέτη τον Αλέξανδρο. Σίγουρα όχι σε εκείνη που δεν δίκασε ποτέ τους προδότες και τους δοσίλογους του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου -πλην νικητές του εμφύλιου σπαραγμού. Σίγουρα όχι σε εκείνη που μας παρουσιάζει ως comme-il-faut κονφερασιέ ο σπουδαιότερος πράκτορας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού των τελευταίων είκοσι χρόνων, που ακόμα ψάχνει μέσα στους φακέλους του να βρει κι άλλο αίμα "αθώων" (sic) θυμάτων των "τρομοκρατικών" (sic sic sic sic) οργανώσεων. Σίγουρα, πάντως, όχι σε εκείνη που αντιστέκεται, εκείνη που επιμένει, που ξέρει που πατά και που πηγαίνει.

Μεγαλύτερος όλων ο Αλέξανδρος. Ας αρχίσει λοιπόν το πάρτυ. Ή, καλύτερα, ας συνεχίσει. Αυτό το μόνιμο πάρτυ, το συνεχές trance, η αδιάκοπη νεοελληνική μας νιρβάνα. Πάμε ΠΑΟΚια, όλοι απόψε στο Λευκό Πύργο. Ντου και ξύλο, με παλμό. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο.

4 σχόλια:

Καλησπέρα! Την ύπαρξη στη λίστα του Ιουστινιανού και του Κωνσταντίνου μου φαίνεται την προσπέρασες...

cogito είπε...

Το πρόβλημα φίλε Κωστή είναι ότι αυτοι που αναδεικνύουν και ψηφίζουν τον Μέγα Αλέξανδρο τον αναδεικνύουν μέσα από την άγνοιά τους - ψάχνοντας έναν σωτήρα, έναν ήρωα που μάς λείπει. Σαμπως, κάπως έτσι δεν αναδεικνύουν και τους εκάστοτε χουντικούς που μας κάθονται ανά τετραετία στο σβέρκο; Έχουμε τους ηγέτες που μάς αξίζουν. Αυτό είμαστε. Και βέβαια δεν σώνει την κατάστασηξ ότι μέσα στην 100άδα υπάρχουν ο Πλάτωνας. ο Κολοκοτρώνης, ο Καζαντζάκης και δεν θυμάμαοι ποιοι άλλοι (υπάρχει και ο Παπαδόπουλος). Το πρόβλημα είναι η λογική του show και της ψηφοφορίας με την οποία φτιάχτηκε αυτό το πράγμα. Δεν μηδενίζω την αξία του. Εμείς με τις επιλογές μας έχουμε μηδενίσει τις όποιες αξίες...

Χα,χα,χα!
Πολύ γέλιο!...
Σουρρεαλισμός αλά ελληνικά!...

Φίλε, μην παίρνεις στα σοβαρά ένα ριάλιτι!...

costinho είπε...

Αλοίμονο στους λαούς που έχουν ανάγκη από ήρωες. Μπρεχτ.

Ο Πλάτωνας θα το πήγαινε πιο μακριά: Για έναν άνθρωπο που πιστεύει πως έχει αξία, δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή απ'το να τον τιμούν οι άλλοι όχι για τη δική του αξία, αλλά για την δόξα των προγόνων του.

Αυτοί είμαστε. Κι αυτά μπορούμε.

 
 
 
 
Edited by © bananiotis