Παρασκευή, Μαΐου 22, 2009

the meltdown, εντελώς όμως

Αυτό ήταν. 4ωρο λάηβ που δεν τελείωσε ποτέ, τουλάχιστον ως Night On Earth. Η πλήρης αποδόμηση. Τζαμαρίσματα, Κολτρέην, Κηλαηδόνης, κάντρι, μπλουζ, ρέγκε, νταμπ, τα πάντα όλα. Τα πάντα όλα, όμως, πραγματικά για να ζηλέψεις (το πιο ευγενικό ρήμα που βρήκα είναι αυτό) είναι το φετινό Meltdown Festival στο Λονδίνο, που φέτος έχει την τιμή να καμαρώνει ως curator τον μεγάλο Ornette Coleman. Συγκράτησε ονόματα, αλλά και τα νεύρα σου που δεν θα μπορείς να είσαι εκεί. Yoko Ono Plastic Band feat. Antony Hegarty (!), Sean Lennon (άρχισα με τα αδιάφορα, ίσως και αντιπαθητικά), Moby (επίσης), The Roots, David Murray & Gwo-Ka Masters, Acoustic Ladyland, Marc Ribot & Evan Parker, Baaba Maal, Yo La Tengo, James Blood Ulmer (ρησπέκτ), Bobby McFerrin, Patti Smith & The Silver Mt.Zion Orchestra Memorial (η πιο κουφή συνεργασία για φέτος μακράν), Mike Patton & Fred Frith, ο ίδιος ο Coleman με τους Master Musicians Of Jajouka (για δύο διαφορετικά λάηβ), Charlie Haden Liberation Orchestra feat.Carla Bley & Robert Wyatt (παναγίτσα μου!!!!), Bad Plus, Four Tet & Steve Reid, Jamaaladeen Tacuma. Άει στο διάολο. Συγχύστηκα.

7 σχόλια:

supem είπε...

Στο *λονδίνο* είναι το φεστιβάλ..

Κι ενώ θα είμαι εκεί 20 μέρες, επιστρέφω στις 14 πριν προλάβω τίποτα. γμτ

Καλησπέρα! Ωραία όλα αλλά η αντιπάθεια για την Ono είναι το μεγαλύτερο κλισέ όλων των εποχών!

costinho είπε...

@supem
έχεις δίκιο, δεν ξέρω ποια κεκτημένη ταχύτητα με έκανε να γράψω περί Νέας Υόρκης.
το διόρθωσα ήδη.

@Μιχάλη
η αντιπάθεια πηγάζει μάλλον από το ότι είναι εκνευριστικά δύσκολο να δεχτείς ως σοβαρή μουσικό κάποια που η σημαντικότερη ικανότητα/δυνατότητά της ήταν το χίπικο πήδημα με τον Λέννον.
και δεν είναι ακριβώς αντιπαθεια, αλλά αδιαφορία.
αντιπάθεια γίνεται όταν στο bill ενός φεστιβάλ με Liberation Orchestra, Fred Frith και Ornette Coleman, υπάρχει χώρος και για την αταλαντοσύνη της.

Και πώς εξηγείς ότι αυτός ο τελευταίος, ο Coleman, έχει συνεργαστεί μαζί της και κάθε φορά έχει να πει πολλά καλά λόγια για λόγου της;

costinho είπε...

Είναι γέρος (πια) και μουρλός (από παλιά). Αλλά τον αγαπάμε.

Όλο κάτι τέτοιο συμβαίνει και μπαίνουμε στο τριπ να επαναθεωρήσουμε την περίπτωσή της και να την συζητάμε. Αλήθεια, τι έχει κάνει πραγματικά η Γιόκο Όνο στη μουσική; ...Εννοώ πέρα από τις δουλειές του σπιτιού. Πολύ θα ήθελα να μάθω.

Το 'σκασες το μυστικό: δεν ξέρεις! Μπορείς να ρωτήσεις τον Αργύρη Ζήλο (κι αυτός την σέβεται ιδιαιτέρως αφού ξέρει) και να μάθεις τι έχει κάνει η Yoko. Κι έπειτα, υπάρχει και η wikipedia... Τέλος πάντων, δεν έχω διάθεση να κάνω τον έξυπνο, απλά με ενοχλούν τα χωρίς λόγο αναπαραγόμενα κλισέ... Και τον φουκαρά τον Coleman, τον έβγαλες έτοιμο για σύνταξη!

costinho είπε...

Ρητορική ήταν περίπου η ερώτησή μου. Γνωρίζω αρκετά καλά ότι η προσφορά της στη μουσική είναι πολύ μικρότερη κι απ'του Τέρη Χρυσού. Όπως και πολλή μικρότερη από το Yoko Choco, το οποίο μπάη δεν γουέη έδωσε ενέργεια σε πολλά καλοκαιρινά απογεύματα της παιδικής μου ηλικίας και νεανικής ζέσης.

Όσο για τον Ζήλο, το προσπερνάω σχεδόν ασχολίαστο. Έχει κατακεραυνώσει κατά καιρούς πραγματικά σπουδαίους μουσικούς. Δεν μου προξενεί καμία εντύπωση αν έχει ανακαλύψει μουσική αξία στα καμώματα της γιαπωνέζας.

Κλισέ μπορεί να είναι όσα πιστεύω για εκείνη, αλλά όχι και χωρίς λόγο. Όπως και χωρίς λόγο δεν ισχυρίζομαι ότι ο γερο-Ορνέτ μπορεί να φυσήξει το ένα δέκατο από αυτά που φυσούσε κάποτε. Αν και παρ'όλα αυτά παραμένει μεγάλος και η συναυλία του πέρσι ήταν μια σπουδαία εμπειρία.

 
 
 
 
Edited by © bananiotis