Παρασκευή, Δεκεμβρίου 18, 2009

εικόνα σου είμαι κοινωνία και τρομάζω*

'Έχω δηλώσει ότι εμπιστεύομαι απόλυτα τη δικαιοσύνη και απεριόριστα τα παιδιά μου. Είμαι κοντά τους σ’ αυτή την προσωπική τους περιπέτεια. Και τα δύο παιδιά μου είναι ενήλικα, 30 και 28 ετών, επιστήμονες και ώριμοι πολίτες. Έχουν τραβήξει το δικό τους πολιτικό και ιδεολογικό δρόμο, με βάση τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι αυτοτελείς προσωπικότητες. Στη δημοκρατία δεν υπάρχει οικογενειακή, συλλογική, πολιτική ή ποινική ευθύνη.

Tα 22 παιδιά του Ρεσάλτο δεν έφτιαξαν μολότοφ, δεν έκαψαν καμία περιουσία, δεν απείλησαν κανέναν, ούτε έδειραν τον πρύτανη.

Η διατύπωση αυτή είναι αυθαίρετη και κινείται στην προ των τυχόν προπαρασκευαστικών πράξεων (που δεν υπήρξαν) περιοχή. Είναι δηλαδή εκτός του ποινικού συστήματος και αδύνατη η ποινική αξιολόγηση και εξατομίκευση. Αυτή, βέβαια είναι η γνώμη μου ως πατέρα και νομικού. Τη στηρίζουν απόλυτα πολλοί έγκριτοι δικηγόροι, όλοι όσοι συνομίλησα μαζί τους. Δεν είναι μία αντιπαράθεση ή καταγγελία. Είναι η ελπίδα του πατέρα ότι τα παιδιά του θα αθωωθούν.

Καμία κοινωνική ή πολιτική κίνηση δεν μας απειλεί όταν ενεργεί στο πλαίσιο των συνταγματικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Άλλωστε, η δημοκρατία μας, δεν απειλείται.'

Αυτά ήταν λόγια του Γρηγόρη Νιώτη, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ -δηλαδή του κυβερνητικού κόμματος- σε συνέντευξη σε εφημερίδα, σχετικά με τη σύλληψη των δύο παιδιών του στην υπόθεση του αντιεξουσιαστικού στεκιού Ρεσάλτο. Πολύς λόγος έχει γίνει στο μεταξύ για την προνομιακή, ίσως, μεταχείριση και προβολή -λόγω της ιδιότυπης σχέσης τους με ...τον κοινοβουλευτικό κόσμο- των δύο παιδιών αναφορικά με τους συνολικά 22 συλληφθέντες -γεγονός που ενδεχομένως να έχει κάποια σημασία και ρόλο για την έκβαση της υπόθεσης και την τύχη των δύο παιδιών, αλλά όχι απαραίτητα και για τους υπόλοιπους 20.

Από τη μία θαυμάζω τον προσεκτικό και ενωτικό λόγο του καθεστωτικού βουλευτή, που δεν αναγνώρισε ως πρώτο του μέλημα το κουκούλωμα της υπόθεσης και την πληρωμή ενός μεγαλοδικηγόρου για παράκαμψη της προβλεπόμενης νομότυπης διαδικασίας και άμεση λύση του θέματος, προς όφελος της οικογένειάς του και μόνο. Από την άλλη, σκέφτομαι πως το πρόβλημα δεν είναι ότι η κοινωνία -και η πολιτεία και η δικαιοσύνη και οι λειτουργοί- θα δουν διαφορετικά, ίσως και ευνοϊκά και με μεγαλύτερη επιείκεια και κατανόηση, αυτά τα δύο παιδιά. Ούτε καν με ενοχλεί ότι οι δικαστικοί λειτουργοί και λοιποί κλητήρες του νόμου, μπορεί να εικάσουν την υπόθεση μέσα από αυτή την πατρική διάσταση, που έντιμα μέχρι τώρα έχει στηρίξει ο βουλευτής-πατέρας. Κι όχι μόνο δεν με ενοχλεί, αλλά θλίβομαι κιόλας που η συγκεκριμένη κοινωνία δεν έχει πλέον το χρόνο, την ψυχραιμία, την υπομονή και τη θέληση, να δει και τα υπόλοιπα 20 παιδιά μέσα από αυτό το φίλτρο. Να δει ότι προφανώς ότι όλα αυτά τα παιδιά έχουν πατέρα και μάνα και ότι πάνω-κάτω όλες οι οικογένειες το ίδιο θα ένιωσαν. Μια κοινωνία που κυνηγά τα παιδιά της, πριν καν τα ακούσει. Που τα κατηγορεί για εμπρησμό, πριν καν κάψουν κάτι.
Μια κοινωνία που δεν έχει πλέον το περιθώριο να δει όλα τα παιδιά ως παιδιά της.


ΥΓ. Ο τίτλος του ποστ παραφράζει τους στίχους του ποιήματος της Γαλάτειας Καζαντζάκη 'Ναυάγιο':

Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ'από την κόλαση μου στο φωνάζω:
εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω!




6 σχόλια:

ΙΙΜανιάτης είπε...

Δεν κινδυνεύει η Δημοκρατία μας...
Έχει τόσο ισχυρούς θεσμούς που δεν μπορούν να την απειλήσουν οι περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας, ούτε οι προληπτικές συλλήψεις, ούτε τα πλαστά κατηγορητήρια, ούτε τα εργατικά ατυχήματα ούτε η ασύδοτη καταστολή, ούτε η αστυνομική βία, ούτε η κοινωνική ανισότητα, ούτε τα σκάνδαλα. Η δημοκρατία έχει θεσμούς που όλοι μας τους αγνοούμε και, πρώτα απ'όλα, εκείνοι που θα έπρεπε να τους εφαρμόζουν.
Μήπως, λοιπόν, το πρόβλημα στο επιχείρημα δεν είναι το αν και κατά πόσον απειλείται η δημοκρατία, αλλά το περιεχόμενο του όρου δημικρατία;
Ύπάρχει δημοκρατία χωρίς κοινωνική και οικονομική ισότητα; Υπάρχει δημοκρατία όταν είμαστε όλοι ίσοι, αλλά κάποιοι πιο ίσοι από τους υπόλοιπους;
Υπάρχει δημοκρατία με υπουργό τον Χρυσοχοίδη;

costinho είπε...

Πιο γάλακτος γίνεται?

John_Yossarian είπε...

Να σημειωθεί πάντως ότι ο Νιώτης, την επομένη της σύλληψης των 22, δεν είδε πολιτικές ευθύνες κανενός (και να φανταστείτε ότι δεν υπήρχε καν εισαγγελέας κατά την έφοδο) και ομολόγησε ότι αν δεν τον άγγιζε προσωπικά η υπόθεση, κανείς δεν θα ενδιαφερόταν για την τύχη των συλληφθέντων. Υποστήριξε ότι επρόκειτο για λάθος.

Ακόμα και τώρα δεν τολμά να πει έστω μια κουβέντα κατά της πολιτικής της "μηδενική ανοχής" της κυβέρνησής του.

Έντιμος...

costinho είπε...

Δεκτές φυσικά οι ενστάσεις, με μια υποσημείωση: το "έντιμος" χαρακτηρίζει τη στάση που κράτησε και τα όσα είπε και όχι τη στάση που δυνητικά θα μπορούσε να κρατήσει. Σε καμία περίπτωση δεν μίλησα για "ακριβοδίκαιο" ή για "υπερασπιστή των δικαιωμάτων και των συνταγματικών ελευθεριών". Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάει και από τη θέση του βουλευτή, μέσα δηλαδή στα πλαίσια που του επιτρέπει το πολιτικό του όραμα, το οποίο μια χαρά χωρούσε και χωράει στην καθεστωτική παρωδία των 300 που συνέρχονται που και που για να δώσουν με κάποιο τρόπο υπόσταση σ'αυτό που ονομάζουμε δημοκρατία.

Αλλά προσπαθώ να κρίνω τη στάση που τελικά κράτησε, όπως σου είπα, και όχι το παραπάνω που πιθανώς εσύ κι εγώ περιμένουμε ως πιο ευαισθητοποιημένοι περί των δημοκρατικών αξιών. Χώρια που δεν κρίνω και τόσο τη στάση του, αλλά την αντιμετώπιση της κοινωνίας στο γεγονός και σε αντίστοιχα συμβάντα, η οποία εκείνη -και όχι ο Νιώτης- ευθύνεται στο σύνολο της που πιθανότατα κανείς τώρα δεν θα ενδιαφερόταν για την τύχη των συλληφθέντων όπως λες. Νομίζω πως συμφωνούμε, ε;

John_Yossarian είπε...

Ναι, έτσι συμφωνούμε.

Kouti Pandoras είπε...

Αναδημοσιευσαμε το αρθρο σας στο Κουτι της Πανδωρας www.koutipandoras.gr
Καλη συνεχεια

 
 
 
 
Edited by © bananiotis