Παρασκευή, Φεβρουαρίου 12, 2010

απλά μαθήματα πολιτικής (επαγωγικής) σκέψης

Σε κουβέντα με φίλο:

- Μα τι μας τους φέρανε εδώ όλους αυτούς τους ξένους;
- Ξεχνάς πως είναι κακομοίρηδες και απελπισμένοι ίσως...
- Μα, δεν έχουμε ίσα δικαιώματα! Πέρα από τις δουλειές που μας έχουν πάρει...
- Ποιες δουλειές μας έχουν πάρει;
- Δεν υπάρχουν πια θέσεις εργασίας!
- Ποιος φταίει γι αυτό; Αυτός που τις παίρνει ή αυτός που πρόκειται να τις δώσει;
- Μα αυτός που τις παίρνει, μου στερεί εμένα την ευκαιρία.
- Ποια ευκαιρία; Στην οικοδομή; Στην ανειδίκευτη εργασία; Έψαξες εκεί και δεν βρήκες ευκαιρίες;
- Δεν λέω γι αυτές.
- Ε, τότε, για ποιες θέσεις μιλάς; Στο Πανεπιστήμιο ας πούμε, λέκτορας; Ή σε δημόσια υπηρεσία;
- Και σε δημόσιες παίρνουνε πλέον ξένους.
- Είναι δηλαδή τα μόνα λάθος βιογραφικά -εκείνα των ξένων- που λαμβάνουν θετική απόκριση απ'το Δημόσιο;
- Όχι φυσικά.
- Γιατί τότε δεν διαδήλωσες και δεν διαμαρτυρήθηκες ποτέ για τους υπεράριθμους και τις προσλήψεις-ρουσφέτια, που στέρησαν πολλαπλάσιες θέσεις εργασίας;
- ...

* * *

- Πήγα στο δημόσιο νοσοκομείο και πλήρωσα, ενώ ο Πακιστανός δεν πλήρωσε τίποτα.
- Και ποιο είναι το πρόβλημά σου; Το ότι εσύ πλήρωσες ή ότι εκείνος δεν πλήρωσε;
- Το ότι δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Εκείνον τον φροντίζουν.
- Εκείνον που μένει σε ένα δωμάτιο μαζί με άλλους δεκαπέντε, εννοείς. Και πέφτει και θύμα εκμετάλλευσης από το νοικάρη.
- Μα, αφού είναι παράνομος.
- Ο νοικάρης ή ο Πακιστανός;
- Ο ξένος, ο μη Έλλην πολίτης.
- Κι ο Έλλην πολίτης; Γιατί δεν διαμρτυρήθηκες που παρανομεί; Ακόμα και εις βάρος Ελλήνων πολλές φορές. Χρόνια τώρα. Πολύ πριν το "πρόβλημα".
- Στο νοσοκομείο, όμως, εμένα εκμεταλλεύονται. Εκείνος δεν πληρώνει.
- Θα ήθελες να πληρώνει κι εκείνος;
- Αν πληρώνω κι εγώ, ναι, να πληρώνει κι εκείνος.
- Αυτό θα ήταν δίκαιο; Ή απλά ισότιμο;
- Ισότιμο.
- Αλλά όχι και πολύ δίκαιο, αν σκεφτούμε ότι το νοσοκομείο είναι δημόσιο.
- Τότε, θα ήθελα να μην πληρώνω ούτε εγώ.
- Και γι αυτό φταίει εκείνος;
- Όχι, το σύστημα υγείας και η κυβέρνηση.
- Αν τον διώξουμε εκείνον ή του αφαιρέσουμε το δικαίωμα στη δημόσια περίθαλψη, εσύ θα συνεχίσεις να πληρώνεις;
- Ναι, αφού μου το ζητάνε.
- Και ποιο πρόβλημα τότε προκαλεί ο ξένος;
- ...

* * *

- Θες να δεχτείς ότι ο ξένος, ο πρόσφυγας, είναι ένας απελπισμένος;
- Ας πούμε ναι.
- "Ας πούμε" ή "ναι";
- Ναι, είναι.
- Αν τον εξαφανίσεις, αν τον στείλεις από εκεί που'ρθε, εξαφανίζεται και η απελπισία του;
- Όχι, αλλά δεν με νοιάζει τι θα κάνει μετά. Με νοιάζει τι κάνω εγώ εδώ.
- Τι κάνεις εσύ εδώ;
- Είμαι κι εγώ απελπισμένος.
- Κι αυτός στο χειροτερεύει, επειδή έρχεται;
- Ναι, γιατί μου κλείνει κι άλλο τις ευκαιρίες.
- Έχεις δύο πτυχία Πανεπιστημίου και τόση προϋπηρεσία στο βιογραφικό σου. Και εκείνος τίποτα, καθώς και καμία απολύτως γνώση. Πως σου τις παίρνει;
- Μα, όλοι θα προτιμήσουν εκείνον, επειδή δεν ζητάει ένσημα, ασφάλιση και τέτοια.
- Και ποιος φταίει γι αυτό;
- Ο εργοδότης και το κράτος που τον αφήνει.
- Και γιατί δεν διαμαρτυρήθηκες ποτέ γι αυτό;
- Μα δεν θα γίνει τίποτα.
- Άρα, συζητάμε το θέμα με δεδομένο ότι η ασφάλιση είναι μια πολυτέλεια και όχι μια υποχρέωση και νόμος.
- Αφού έτσι είναι.
- Ξαναλέω τότε: εξαφανίζουμε τον ξένο. Τον στέλνουμε από εκεί που'ρθε. Τι άλλαξε με τη δική σου απελπισία;
- Τίποτα ίσως. Αλλά είμαι Έλληνας και ζω εδώ. Είναι δικό μας θέμα.
- Δικό μας, το οποίο δεν μας νοιάζει όμως.
- Με νοιάζει και με παρανοιάζει.
- Και τι έκανες πέρα από το να κατηγορείς μόνο τον κακομοίρη που δήθεν επωφελείται από αυτό το "θέμα";
Αν σε νοιάζει τόσο και σε καίει, γιατί δεν αναζητάς την αιτία της απελπισίας σου και όχι σημάδια που απλά την πιστοποιούν;
Γιατί ασχολείσαι με το σύμπτωμα και όχι τον ιό;
- Ναι, άλλα είμαστε πολλοί, δεν χωράμε άλλους.
- Να τους διώξουμε λοιπόν;
- Ναι.
- Κι αν κάνουν το ίδιο οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Αυστραλία και τόσες χώρες με Έλληνες μετανάστες, και μας τους στείλουν όλους πίσω;
- Μα όλοι αυτοί είναι νόμιμοι, όχι λαθραίοι.
- Τώρα ναι, ίσως. Μπορείς όμως να το βεβαιώσεις αυτό ιστορικά για όλους που ανήκουν στην πρώτη γενιά μεταναστών;
- Όχι.
- Τα συλλογιστικά και ιστορικά σου κενά διασκεδάζω. Εγώ τα ξέρω αυτά από την αρχή. Αυτό που δεν μου λες, όμως, πουθενά είναι πόσο θέλεις να χτυπήσεις την αιτία του προβλήματος.
- Αυτό δεν είναι εύκολο.
- Όχι και ακατόρθωτο όμως. Ειδικά αν στοχεύσεις σωστά. Και εσύ και οι άλλοι που έχουν χρόνο να φωνάζουν για το "άδικο". Ή όχι;

4 σχόλια:

Ν' αλλάξεις φίλους.

Υ.Γ. Εγώ σκέφτομαι σαν κι εσένα (ελπίζω στο διάλογο να είσαι αυτός που βλέπει ότι για την κατάσταση της Ελλάδας, Έλληνες φταίνε...)

costinho είπε...

Ν'αλλάξουν κι εκείνοι. :)

Επειδή σε έχω τσεκάρει κι άλλες φορές να εγκλωβίζεσαι στο ρεαλισμό των λέξεων, μην καταγράφεις τα λόγια μας εδώ ως είδηση ή γεγονός, αλλά μόνο ως ουσία και νόημα. Πιθανώς να μην πρόκειται για φίλο, πιθανώς να μην ειπώθηκαν έτσι ακριβώς όλα, πιθανώς να μην έγινε και ποτέ η συνομιλία. Όπως και δεν έχει σημασία ποιος είμαι εγώ στο διάλογο. Και δυστυχώς φοβάμαι ότι ακόμα και που τον δημοσιεύω, παίρνοντας θέση, πάλι δεν έχει και πολλή σημασία, αφού δεν αλλάζει και κάτι...

Χειρότερο εχθρό από τον Έλληνα, ο Έλληνας δεν γνώρισε. Αλλά και για να παραφράσω λίγο τον Ζενέ, "τι είναι Έλληνας;"...

"Πιθανώς να μην πρόκειται για φίλο, πιθανώς να μην ειπώθηκαν έτσι ακριβώς όλα, πιθανώς να μην έγινε και ποτέ η συνομιλία."

Ότι πολλοί σκέφτονται όπως το "φίλο" σου, πάντως... έτσι είναι!

costinho είπε...

Α, μπράβο. Τώρα με εννοείς.

 
 
 
 
Edited by © bananiotis