ο Χατζιδάκις για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης και τα ρέστα περί εθνικής ταυτότητας

Επειδής είναι μεγάλο και ίσως too much για το μαύρο φόντο αυτού του τόπου, έχω αναρτήσει το εξαιρετικό κείμενο του κύριου Μάνου στο νόθο τέκνο αυτού του μπλογκ, τις λέξεις πρόκες.

Πατώντας εδώ λοιπόν, μπορείτε να το διαβάσετε με φόβο και πάθος. Μπορεί να το διαβάσει κι ο Μίκης, πριν ξαναρχίσει τα περί κατωτερότητας των Εβραίων και της ανωτερότητας του Περικλή και του κάθε Περικλή με τον οποίο νιώθει συγγενής, συγγένεια που του επιτρέπει να νιώθει πως οι άλλοι λαοί, αλλά και οι "ψευτοδιανοούμενοι", οι Ρεπούσηδες και οι Δραγώνες, του χρωστάνε πολλά. Γιατί τελικά, τη Ρωμιοσύνη του, αυτή που έχει κατά νου, είναι να την κλαις.

Θα συνεχίσω να ποστάρω κείμενα του Χατζιδάκι. Είναι συγκλονιστικά αποκαλυπτικό πόσο αναρχικά και "ανθελληνικά" λειτουργούσε η σκέψη του και ο λόγος του, αυτού του παραδοσιακού και συντηρητικού δεξιού, καθώς λένε...