πεσόντες στη Μάχη της Κρήτης

Κανονικά θα έπρεπε να στηθεί μια επιτύμβια στήλη, κάπου εκεί δίπλα στην αλάνα της Γαλλικής Σχολής ή -ακόμα καλύτερα- στο ύψωμα του Θέρισου και να σκαλιστούν όλα τα ονόματα, του Μιχαήλου, του Κουτσούκου, του Πεταφράγκα, των Τραντζίτσο και των άλλων τιμημένων πεσόντων στην ηρωική μάχη του Πολεμικού Διημέρου στη λεβεντογέννα Κρήτη. Από δω -και με τις ευλογίες του Κώτσσου και του Χεντμπάνγκερς Μπόσσσικ- θα μνημονεύσουμε τον ηρωικό Νεκτάριο Πογκά, που έπεσε πάνω στο καθήκον και μας άφησε παρακαταθήκη ένα φλασάκι με φωτογραφίες, πραγματική κατάθεση -ίσως και κατάθεση ψυχής...

ΥΓ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΛΑΝΙΑ!!!! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ!!!!

το ανώτερο στάδιο

[παραθέτω το παρακάτω κείμενο όπως το βρήκα σε αφίσα στη γειτονιά μου - η φωτό δώρο από μένα]...

ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΣΚΟΥΠΙΔΟΦΙΛΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙΣΜΟΣ!

Οι έλληνες δεν έχουν ξεπεράσει τον παραδοσιακό πουριτανισμό τους. Τον έχουν μασκαρέψει σε μια υποκουλτούρα πορνολογίας. Συνεπείς με τα δόγματα της εμπορευματικής ελευθεριότητας αντιλαμβάνονται όλο και πιο καθολικά τις σχέσεις τους σαν σχέσεις μεταξύ πραγμάτων. Συμπεριλαμβανόμενων των ερωτικών σχέσεων. Και ο λόγος που αντιστοιχεί σ’αυτό το καθεστώς είναι η φλυαρία της αδιαφορίας και της αναισθησίας.

Αυτό είναι ένα απ’τα hype που δουλεύτηκαν εδώ και πολλά χρόνια. Έτσι ώστε το μπανιστήρι να αναδεικνύεται σε δημόσια αρετή. Όταν τα φώτα πέφτουν στην «ερωτική ζωή» (ή στα βίτσια) των «επωνύμων», τότε οι εκατομμύρια «ανώνυμοι» συγκλίνουν στην αγορά απολαμβάνοντας να νομιμοποιήσουν ο ένας την αδιακρισία του άλλου. Τα «ερωτικά σκάνδαλα» πρώτης γραμμής γαργαλούν ακαριαία την κοινωνία που συμπεριφέρεται πειθαρχημένα σαν ενιαίο «σώμα». Όλοι συρρέουν στα «δώρα» των εφημερίδων, στις «αποκαλύψεις» των καναλιών και, τώρα πια, στις δωρεές του youtube. Απ’την μια για να πάρουν μάτι. Και απ΄την άλλη «για να έχουν να πουν κάτι». Τις επόμενες μέρες. Στις δουλειές, στις παρέες, παντού. Ο δημόσιος λόγος μιμείται πικάντικα και ανάλαφρα την ατμόσφαιρα δημόσιων αποχωρητηρίων. Αποδεικνύοντας την ετοιμότητα της κοινωνίας να κατεβάσει όσο πιο χαμηλά γίνεται το «κέντρο βάρους» της αυτοσυνείδησής της.

Αυτό είναι κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο. Όταν όμως επιβεβαιώνεται μαζικά σε συνθήκες «κρίσης», τότε αποκτάει επιπλέον δυναμική. Αποδεικνύεται πως το σύστημα, εννοημένο σαν το πλέγμα των υπόδουλων κοινωνικών σχέσεων, έχει σημαντικές εφεδρείες σταθερότητας. Ποιές ταξικές αντιθέσεις; Τα ταπεινά ελατήρια των υπηκόων, οι φτηνές τους απολαύσεις, γεμίζουν αυθόρμητα την αρένα, ακόμα κι αν ο «άρτος» είναι λιγότερος. Φτάνει να υπάρχει αρκετό θέαμα.

Στην γειτονική ιταλία οι μαφίες ανύψωσαν αυτή την «σεξουαλική» εφεδρεία σε επίπεδο δικτατορίας. Ο «ηγέτης» είναι και «πορνοστάρ», αφού, όπως κομπάζει, όλοι οι υπήκοοι θα ήθελαν να του μοιάσουν. Η κεντρικότερη σημασία των ημερών βρίσκεται ωστόσο σ’αυτό: ακόμα κι αν η εμπορευματική μηχανή αμφανίζει δυσλειτουργίες, η «ηθική» της ελπίζει βάσιμα ότι και θα βασιλεύει και θα κυβερνά...

υπογραφή από τα

μητροπολιτικά συμβούλια αυτόνομων

με γκάζια για τη Γάζα