βαβέλ

Τα'χω μαζεμένα του κυρίου Λιάπη, αλλά από που να αρχίσω κιόλας... Πάει, λοιπόν, και το πιο ζεστό και αληθινό φεστιβάλ της πόλης, το φεστιβάλ κόμικς του περιοδικού Βαβέλ, αυτό το μοναδικό post-summer meeting point των υποψιασμένων της πόλης, αλλά και των ανυποψίαστων που μέσα από αυτό όλο και κάτι μάθαιναν... Κάπως έτσι ανοίξαμε κι εμείς τα φτερά μας με το γκρουπ, στην πρώτη μας ουσιαστική massive παρουσίαση του ήχου μας, σε μια -ίσως- μέτρια εμφάνιση, αλλά πλούσια σε following (που λένε και στις εταιρείες, χεχε...). Μια σπάνια στην αρτιότητα και τη συνέπειά της διοργάνωση, της οποίας οι υπεύθυνοι με βασικό (και πολλές φορές μοναδικό) οδηγό το μεράκι και την όρεξη, μακριά από κάθε τοιουτοτρόπως εννοούμενο επαγγελματισμό, φρόντιζαν κάθε χρόνο να μας δεσμεύουν γλυκά κάποιες βραδιές του Σεπτέμβρη ή του Οκτώβρη, θέλοντας και μη..., αφού η πρώτη απορία όλων μας μετά την επιστροφή από τις αυγουστιάτικες εξορμήσεις ήταν: '...και πότε, είπαμε, είναι φέτος το φεστιβάλ της Βαβέλ;'... Μόνιμος και γραφικός εχθρός του φεστιβάλ οι πρώτες φθινοπωρινές ψιχάλες (έως και μπόρες). Πρόσφατοι και οριστικοί εχθροί του, ο Δήμος Αθηναίων και το Υπουργείο Πολιτισμού. Η Αθήνα και ο πολιτισμός της λοιπόν, δεν του αναγνωρίζουν θέση και νόημα στα πολιτιστικά τεκταινόμενα, αναγκάζοντας κι εμάς να διαγράψουμε έτσι άλλη μια απο τις πιο αγαπημένες μας συνήθειες τα τελευταία χρόνια.
Να πάμε τότε μια βόλτα στο Σούνιο, κύριε Λιάπη, να ξεσκάσουμε. Να πάμε μαζί όμως. Και να δω με τα ματάκια μου αν θα ζητήσουν και από εσάς αντίτιμο εισόδου για να απολαύσετε το χρυσό ηλιοβασίλεμα στο ναό του Ποσειδώνα. Καθ'ότι εμένα, εμού του ταπεινού πληβείου, αυτή η καθόλου αρχαιοπρεπής επιγραφή, που κάποιο νεοελληνικό κονδύλι την τοποθέτησε στην ιερή είσοδο, μου ζητά να βγάλω από το πορτοφόλι μου 4 ευρώ, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα σε ποιανού το πορτοφόλι καταλήγουν. Μην είναι για τη συντήρηση του ιερού χώρου;... Ίσως, αλλά γι αυτό θα έχω μια πιο βέβαιη απάντηση, όταν συλλεχθούν τα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας, προφυλακτικά, γόπες, μπουκάλια και άλλα αγνώστου ταυτότητας πεταμένα αντικείμενα, που περιφράσουν γραφικά και νεοελληνικά τον ιερό λόφο. Μην είναι για κάποιο μουσείο;... Ποιος ξέρει... Η μυωπία μου ίσως ονομάσει έτσι το ακριβοθώρητο και ακριβοτιμολόγητο κοντινό εστιατόριο, και ορίσει ως εκθέματα τα απείρου κάλλους masterpieces της καρακιτσάτης σουβενιροτεχνίας μας που πωλούνται παραδίπλα. Μην είναι για τη θέα και τον δύοντα ήλιο;... Συμπαθάτε με, αλλά δεν γνώριζα ότι ανήκουν στα αγαθά για τα οποία πρέπει κανείς να έχει ένα κάποιο εισόδημα ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει... Μην είναι για τους κάμπους, για τ'αψηλά βουνά;...
Σας ευχαριστούμε τα μάλα (βίντα) κύριε Λιάπη. Ελπίζουμε ότι αυτό το μεγάλο πολιτιστικό όραμα θα ολοκληρωθεί με την κατεδάφιση των δύο μοναδικών αρχιτεκτονικών κοσμημάτων στη Διονυσίου Αεροπαγίτου, αυτές οι art deco παλιατζούρες που εμποδίζουν τη θέα του λαίμαργου Ιάπωνα από το νέο Εστιατόριο της Ακρόπολης. Και να οργανωθεί και πάρτι πάραυτα!...