natural born blegmenos

Πλησιάζοντας το 200ό ποστ σε τούτο το μπλογκάκι, ενημερώνομαι και μαθαίνω, μαθαίνω, κι όσο ζω μαθαίνω, κι όσο ζω υπάρχω, σκέφτομαι άρα υπάρχω, κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω, δεν υπάρχω κι είμαι εδώ. Μαθαίνω, λοιπόν, ότι μερικές φορές η ανθρωποκτονία λέγεται και μπλέξιμο. Που σίγουρα είναι εδώ που τα λέμε, ειδικά αν δεν είσαι το θύμα που ξεμπερδεύεις με τη μία. Αν ας πούμε, οδηγείς μεθυσμένος και το αυτοκίνητό σου φύγει από την πορεία του -το αυτοκίνητο, όχι εσύ- και σκοτώσει κάποιον κακομοίρη που πηγαίνει στη δουλειά του, την ώρα που εσύ γυρίζεις από πάρτι, αυτό ναι μεν είναι ανθρωποκτονία όπως υπονοεί και το ρεπορτάζ, αλλά ως τίτλος και ως κατάσταση καταχωρείται στα "μπλεξίματα". Και ο θύτης είναι ένας μπλεγμένος, για τον οποίο η δικαιοσύνη και μόνο -όχι ο ρεπόρτερ- προβλέπει τον όρο 'ανθρωποκτονία' και αυτό πάντα ως κατηγορία, όχι ως τελεσίδικο πόρισμα, καθ'ότι δεν είμαστε εκεί, δεν ξέρουμε ακριβώς τι έγινε, μπορεί να φταίει εκείνη που περνουσε το δρόμο, μπορεί το πάρτι να ήταν χάλια ή να είχε χάλια ποτά, μπορεί να μπήκε μυγάκι στο μάτι του οδηγού, μπορεί να του μπήκαν ψύλλοι στ'αυτιά, χίλια δυο τελοσπάντων.

Είμαι ο Μουν και είμαι καλά. Είμαι παίχτης του Παναθηναϊκού, είμαι ψιλοσελέμπριτι στην Ελλαδίτσα, συνεπώς οποιαδήποτε εμπλοκή μου με τη δικαιοσύνη συνιστά μπλεξιματάκι. Και εδώ είναι καθαρή περίπτωση μπλεξίματος. Όχι ανθρωποκτονίας. Μπλεξίματος. Δεν αποκλείεται, δηλαδή, και περί παρεξήγησης -για να μεταχειριστούμε και ορολογία Κούγια.