Ματαιοδοξία Πλέηλιστ #01

Και η ματαιοδοξία έχει τα όριά της, όχι όμως η δική μας !!!!!!.... Παρ'ό,τι γνωρίζουμε πως υπάρχουν και σημαντικότερα πράγματα από τους Night On Earth, πόσο μάλλον από την-κουβέντα-γύρω-από-τους-Night On Earth, εμείς το παρακάμπτουμε και αποφασίζουμε να αφιερώσουμε χρόνο για να "ανεβάσουμε" τις κριτικές και τις παρουσιάσεις που έχουν γίνει για το CDακι μας τον τελευταίο καιρό από διάφορες μεριές (του Τύπου). Για λόγους αισθητικής και μόνο, δημοσιεύουμε εδώ ότι υπάρχει με link, ενώ τα υπόλοιπα άρθρα/reviews θα εμφανίζονται στην πλήρη τους μορφή ως comments σε αυτό το post.

Αρχή με την παρουσίαση που έκανε στις 24/10/06 στην Ελευθεροτυπία ο Δημήτρης Αναστασόπουλος, την οποία μπορείτε να διαβάσετε αν κάνετε κλικ εδώ κι εδώ. Στο soundmag.gr, ο Μιχάλης Κουρής έκανε μια πολύ όμορφη (και συγκινητική για μας) παρουσίαση του CD, την οποία θα βρείτε κάνοντας κλικ εδώ.
Στα comments, δημοσιεύουμε τη σύντομη πλην όμορφη και περιεκτική κριτική αναφορά του Γιώργου Χριστοδουλόπουλου στο Έψιλον στις 3/12/06, το κείμενο της Βάσιας Μπακογιάννη στο τελευταίο τεύχος του Καλειδοσκοπίου.

Και πιστοί στο πνεύμα αυτού του post (ήτοι "δικό μας είναι το blog, ό,τι θέλουμε γράφουμε"), βάζουμε εδώ το link του Jeff Smith, γνωστού κομίστα (όπως τελοσπάντων αποκαλούνται στα ελληνικά όσοι κάνουν comics) και δημιουργού του Bone, ο οποίος στη συνέντευξη που έδωσε στο Ποπ & Ροκ αναφέρει ως μια από τις ευχάριστες αναμνήσεις της τελευταίας του επίσκεψης στην Ελλάδα (φετινό Φεστιβάλ Βαβέλ) το live των Night On Earth, των οποίων "ο ψυχεδελικός ήχος με γύρισε πίσω στις κολεγιακές μου μέρες". Τι να πει κανείς...

νυχτερινό playlist #2

Τελικά, πίκρα με τους e.s.t.!... Φτάσαμε αργά και δεν προλάβαμε φτηνό εισιτήριο, δηλαδή εισιτήριο των 30 ευρώ!... Την άλλη φορά (ή που θα έρθουν ή που θα είμαστε πιο πλούσιοι)... Είδαμε βέβαια Svankmajer και γουστάραμε. Σπίτι πίσω λοιπόν μετά και στήσιμο του υπολογιστή (μόλις επανέκαμψε μετά από ένα ταπεινό format). Παράλληλη ακρόαση καθίσταται τουλάχιστον απαραίτητη:

Jazz Bistro
συλλογή που πάει πακέτο με το τρέχον τεύχος (165) του περιοδικού Jazz & Τζαζ, με "χριστουγεννιάτικη" jazz τύπου Nat King Cole, Duke Ellington, Modern Jazz Quartet, Sidney Bechet, Django Reinhardt κλπ. Ρετρό, υπέροχο και ό,τι πιο κατάλληλο για αυτή την ώρα. Περιέχει και μια καρασπάνια εκτέλεση του 'Otchi Tchor-Ni-Ya' (το ρώσικο παραδοσιακό γνωστό και ως 'Μαύρα Μάτια') από τον Louis Armstrong (υπάρχει μόνο στο -δυσεύρετο- soundtrack της ταινίας 'The Glenn Miller Story'). Υπέροχο!...

Nokalypse - Ocean Of Inexistence
καμία σχέση με το προηγούμενο. Πρόκειται για το καινούριο (limited) release του Θέμη (που έχει κάνει και τα ιντερλούδια στο radio CD μας) από το label που έφτιαξε ο ίδιος για να κυκλοφορεί την τρέλα του και την τρέλα των φίλων του. Δύσκολο γι αυτή την ώρα, με το ambient να υπερισχύει του noise στοιχείου. Όσοι ενδιαφέρονται, ας κάνουν μια επίσκεψη στο site του label Triple Bath εδώ.

Naseer Shamma - Baghdad Lute
το ψάχνω σχεδόν πέντε χρόνια παντού (παντού όμως!) και επιτέλους το βρήκα (ας είναι καλά το ιμιούλ). Ο ιρακινός Naseer Shamma παίζει ούτι, τι παίζει δηλαδή, το σκίζει. Είχα μάθει γι αυτόν, βλέποντας αποσπάσματα από live του στις ΗΠΑ, μέσα στην ταινία 'The Mad Songs Of Fernanda Hussein' του αμερικάνου John Gianvito -ίσως η πιο αντιαμερικάνικη ταινία που έχω δει ever! Τα δύο κομμάτια που ακούγονται στην ταινία υπάρχουν και στο CD. Το ένα είναι το 'Qissat hubb sharqiyya' και λειτουργεί ως demonstration μιας ειδικής τεχνικής εκτέλεσης του ουτιού που επινόησε ο Shamma για όσους έχασαν το ένα χέρι τους στον πόλεμο -απλά παίζει με το ένα χέρι τα πάντα!!! Το άλλο είναι από τα πιο συγκλονιστικά ακούσματα που έχουν φτάσει στα αυτιά μου. Τιτλοφορείται 'Al Amiriyya' και εμπνέεται από τη σφαγή-βομβαρδισμό που είχε γίνει από τον αμερικάνικο στρατό το 1990 στο Ιράκ -τότε που είχε βομβαρδιστεί το καταφύγιο Αλ Αμιρίγια και εκατοντάδες γυναικόπαιδα κάηκαν ζωντανά, ενώ οι σιλουέτες τους και τα ίχνη από τα χέρια τους έμειναν για πολλά χρόνια αποτυπωμένα στους τοίχους του καταφυγίου. Ο Shamma συγκλονισμένος τότε από την είδηση, παράτησε το ούτι και δήλωνε πως του είναι αδύνατο ακόμα και το να θρηνήσει μέσω της μουσικής του τα θύματα αυτής της σφαγής. Ξανάπιασε το όργανο μετά από 40 μέρες και αυτό που έπαιξε ήταν τούτο το κομμάτι, όπου σε κάποια σημεία αναπαριστά τους ήχους του πολέμου, τις σειρήνες, τα βομβαρδιστικά -ΝΑΙ, μόνο με ένα ούτι! Απλά συγκλονιστικό. Βρήκα κάποιες εκτελέσεις τους και στο youtube, εδώ, εδώ κι εδώ.

DJ Shadow - The Outsider
μεγάλη απογοήτευση. Πιθανώς αγγίζει μια κουλτούρα και ένα κώδικα με τα οποία εγώ δεν είμαι εξοικειωμένος, πιθανώς κάπου σε κάποια γωνιά του κόσμου αυτό να έχει κάποιο νόημα -αν και σίγουρα πρόκειται για τεράστιο πισωγύρισμα (όχι στα δικά του, αλλά σε ακόμα πιο παρωχημένες τάσεις και εποχές). Ξεκινάει συμπαθητικά, σου προσφέρει αρκετές ηχητικές δικαιολογίες ώστε να πεις 'είναι ο Shadow και κάτι ξέρει παραπάνω από μας', αλλά ακόμα και όλη η καλή θέληση εξαντλείται κάπου στη μέση. Αυτό παραπάει. Αυστηρά μόνο για b-boys και old skool κατάσταση 1985. Αλλά και έτσι να το δει κανείς, καλύτεροι είναι οι Run DMC!...

Live Παραλήρημα!

Που να πρωτοπάμε!;!... Το φεστιβάλ 2:13 στη γιάφκα του Μικρού Μουσικού Θεάτρου ήδη άρχισε, χάσαμε Βελιώτη με Coti, αλλά θα πάμε ίσως το Σάββατο που παίζει ο Phill Niblock. Απόψε Πέμπτη χάσαμε και Old House Playground που έπαιζαν στο Mad, αλλά μπορεί η βόλτα το Σάββατο να μας βγάλει να τους δούμε στο Nosotros, αλλιώς στις 21 στο After Dark. Καταπληκτικό γκρουπ, ξεχωριστός ήχος, πολύ ωραία αντρική φωνή (Τρύφων rules!) και ...πολύ καλά παιδιά που θα'λεγε και ο Καλυβάτσης. Αύριο Παρασκευή, λέμε να περάσουμε να χαιρετίσουμε Θανασάκη Παπακωνσταντίνου, καθώς τελειώνει τις αθηναϊκές του εμφανίσεις και του χρόνου το καλοκαίρι δεν θα'χει λα λα. Το Σάββατο ίσως να αφήσουμε στην άκρη τις avant-garde ανησυχίες μας και να προσπαθήσουμε να χωθούμε στους Ojos De Brujo. Έχουμε τις πληροφορίες μας ότι αυτό μπορεί να είναι εφικτό. Το ίδιο το γκρουπ έχει πληροφορηθεί την τιμή του εισιτηρίου (45 ευρώπουλα) και σκοπεύει να κάνει κάτι γι αυτό (και για μας που δεν έχουμε), γιατί δεν παίζουν ποτέ με τόσο ακριβό εισιτήριο (λένε). Την Κυριακή θα πάμε στο Παράφωνο να πιούμε τσάι και να ακούσουμε Tabako Trio (Βόμβολος, Μπαντούκ, Μισυρλής). Και, όχι, δεν κλείνει η εβδομάδα! Δευτέρα ξεκινάει στο Περοκέ η παράσταση χορού με μουσική και performance των Mary & The Boy. Ευτυχώς παίζει και την Τρίτη (αλλά και στις 18 και 19 του μήνα), γιατί εμείς θα είμαστε στο Παλλάς για τους e.s.t. (Esbjorn Svensson Trio). Την Τρίτη μάλλον πάλι δεν θα δούμε Mary (πάμε για την άλλη εβδομάδα), γιατί λέμε για Gagarin και Ανάσες των Λύκων με Αγγελάκα και Βελιώτη. Παρασκευή 15, Lost Bodies στο Μικρό Μουσικό και Σάββατο 16, TOOL! Φήμες λένε ότι ο Costinho ενδέχεται να μην συνοδεύσει τη Sophia και τον Boy στο πολυαναμενόμενο live της δεκαετίας, για να πάει να τσεκάρει Bolek (solo!) που θα κάνει opening στη Joan As Policewoman στο Gagarin. Βαρύ πρόγραμμα, ουφ! Και καπάκι μετά έρχεται το μεγάλο πάρτι, όπου έχει να γίνει το έλα να δεις! Σύντομα...