Δευτέρα, Ιανουαρίου 08, 2007

Καλή Χρονιά! (Ματαιοδοξία Πλέηλιστ #02)

...Η αλήθεια είναι πως είχαμε μέρες να γράψουμε, τι μέρες δηλαδή, από ...πέρσι!!! Και χρωστάμε και μια ανασκόπηση της χρονιάς (τουλάχιστον των καλών live!) και άλλα πολλά. Για να ξεκινήσει καλά και γούρικα η χρονιά και για μας, θα δημοσιεύσουμε -στο πρώτο post για το 2007- τις υπόλοιπες κριτικές που έγιναν για το CD μας τον τελευταίο καιρό και τα υπόλοιπα όμορφα σε επερχόμενο post (σύντομα!). Κλασικά, τα reviews και οι αναφορές για τα οποία υπάρχει link, ανφέρονται εδώ, ενώ όλα τα υπόλοιπα (τα οποία δακτυλογραφήσαμε για πάρτη μας!) θα εμφανιστούν ως comments αυτού του post. Και για να μην κουράζουμε, ό,τι καινούριο προκύψει σε κριτική/παρουσίαση, θα γίνει ανανέωση (ή προσθήκη comment) στο ίδιο αυτό post.

Το σαλονικιώτικο mic.gr μας πήρε συνέντευξη, την οποία βρίσκετε πατώντας με το μάους εδώ. Επίσης, έχει δημοσιεύσει και review του CD, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ. Ο Δημήτρης Αναστασόπουλος στην Ελευθεροτυπία (3/1/07) έκανε (πάλι!) αναφορά στο CD μας, στα πλαίσια μιας παρουσίασης φετινών ανεξάρτητων ελληνικών κυκλοφοριών. Κλικ εδώ.


Στα comments θα βρείτε μια αναφορά στο περιοδικό Soul (Νοεμβρίου) και κριτικές του CD στα περιοδικά Pop & Rock και Δίφωνο.

Update: ...και σύντομο review από την αγαπημένη Βαβέλ (στα comments)! Και στο νούμερο 3 στα top 10 ελληνικά albums του 2006 για το avopolis (κλικ εδώ)!

5 σχόλια:

nightonearth είπε...

MYSPACE.COM

Σε ένα κατάλογο με επιλογές της ψυχής του Ρόδον FM (Σέρρες) από ελληνικά σχήματα που υπάρχουν στο MySpace, γράφτηκε για τους Night On Earth το παρακάτω:

"Με ενδιαφέρουσες μουσικές (John Zorn, Keith Jarrett, συγκροτήματα της σκηνής του Μπρίστολ) και κινηματογραφικές αναφορές (Τζιμ Τζάρμους, Γουόνγκ Καρ-Βάι), το οκταμελές σχήμα των Night On Earth δίνει τη δική του συναρπαστική εκδοχή για τα σύγχρονα μπλουζ των μεγαλουπόλεων. ΤΟ διπλό cd με τίτλο το όνομά τους, που μόλις κυκλοφόρησε από την Outlandish Recordings, αποτελεί μια από τις κορυφαίες δισκογραφικές δουλειές για την χρονιά που διανύουμε".
Μιχάλης Εμμανουηλίδης, SOUL #10 (Νοέμβριος)

nightonearth είπε...

ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ

Στη στήλη 'Album Reviews' του περιοδικού Pop & Rock (με εξώφυλλο τον πολύ Μέηναρντ Κύναν) και με την επεξηγηματική (?!?) ταμπέλα 'Trip-Hop/Indie Rock/Jazz/Avant-Garde/Experimental', δημοσιεύτηκε η εξής κριτική:

"Στο διπλό φερώνυμο ντεμπούτο του το αγγλόφωνο, ανχώριο γκρουπ παρουσιάζει εννιά από τα πλέον ξεχωριστά κομμάτια που ακούσαμε τελευταία χωρίς υπερβολή. οι μεγάλης διάρκειας συνθέσεις τους που ξεπερνούν όλες τουλάχιστον τα 8 λεπτά άλλοτε δανείζονται στοιχεία από το trip-hop των Portishead (και το παρουσιάζουν σε πιο οργανική μορφή), άλλοτε από jazz πιανιστικούς αυτοσχεδιασμούς, indie rock και avant-garde μουσικές ενώ επίσης ρέπουν και προς αρκετά πειραματικές φόρμες. Μια από τις πολλές επιρροές του γκρουπ είναι ο σπουδαίος αμερικανός σκηνοθέτης Τζιμ Τζάρμους και ακούγοντας κανείς τις συνθέσεις τους μπορεί κάλλιστα να τις φανταστεί να ντύνουν έξοχα μια από τις ταινίες του. Είναι πολύ εντυπωσιακό το πώς συνδυάζουν τόσο ετερόκλητα είδη χωρίς το αποτέλεσμα να είναι αλλοπρόσαλλο. Είτε βγάζοντας ολόκληρο το δυναμισμό και το μοναδικό πάθος τους στο πρώτο, ζωντανά ηχογραφημένο στο Μικρό Μουσικό Θέατρο CD είτε στο δεύτερο με τις στούντιο και έντονα πειραματικές ηχογραφήσεις του, το γκρουπ αποδεικνύει περίτρανα ότι στις τάξεις του περιλαμβάνονται πραγματικά αξιόλογοι και πολύ ταλαντούχοι μουσικοί που δεν αρέσκονται σε εντυπωσιασμούς αλλά οτιδήποτε παίζουν είναι μέρος ενός πολύ καλά δουλεμένου και προβαρισμένου υλικού. Εντυπωσιακή είναι η ερμηνεία της Σοφία στο "Hotel" η οποία θυμίζει έντονα την Μπεθ Γκίμπον (Portishead), το λυρικό instrumental "Roomcloser" δύσκολα σε αφήνει ασυγκίνητο χάρη στην καθηλωτική σπαρακτική, πολυεπίπεδη μελωδία του ενώ στο "Tango De La Lluvia" (βασισμένο στο "Libertango" του μεγάλου Άστορ Πιατσόλα) αποδεικνύεται περίτρανα ότι και μόνο με ένα πιάνο το γκρουπ μπορεί να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή και να προκαλεί μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση. Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη και προσιτή για όλους δουλειά, όποιος όμως βουτήξει στα κομμάτια της δύσκολα θα ξεφύγει από τον έντονα δημιουργικό και πλημμυρισμένο από μελωδικότητα και έντονα συναισθήματα κόσμο τους".
TOP TRACKS: "Hotel", "Latitudinarian", "Little Night Music", "Roomcloser"
Δημήτρης Αργυρόπουλος, POP & ROCK #330 (Ιανουάριος)

nightonearth είπε...

ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ

Στο ίδιο τεύχος, σε ένα άρθρο με τίτλο "Τα Καλύτερα Ελληνικά Άλμπουμ Της Χρονιάς" και συγκεκριμένα στη θέση με αριθμό 8, έχει γραφτεί:

"Το διπλό ντεμπούτο των Night On Earth είναι ιδιαίτερο. Τα εννέα αγγλόφωνα τραγούδια του (σχεδόν όλα πάνω από 14 λεπτά), αν και πατάνε πολλά από αυτά σε trip-hop βάσεις, έχουν και επιρροές από indie rock, πιανιστικούς αυτοσχεδιασμούς, κινηματογραφική, jazz ακόμα και πειραματική μουσική. Το πρώτο, ζωντανά ηχογραφημένο στο Μικρό Μουσικό Θέατρο, CD μεταφέρει μια αντιπροσωπευτική εικόνα της παθιασμένης live παρουσίας του γκρουπ. Το δεύτερο, στούντιο CD παρουσιάζει την πειραματική πλευρά της μπάντας και παρόλο που απαιτούνται πολλές ακροάσεις για να μπεις στο κλίμα του, είναι εξίσου γοητευτικό με το πρώτο".
TOP TRACKS: "Hotel", "Latitudinarian"
POP & ROCK #330 (Ιανουάριος)

nightonearth είπε...

ΜΕ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΝ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ (...)

Από τον Μέηναρντ Κύναν στο Λευτέρη Παπαδόπουλο, και δισκοκριτική στην κατηγορία 'Ελληνικά Τραγούδια'. Γιατί όχι;...

"Από τα ντόπια μουσικά σχήματα, οι Night On Earth φιλοδοξούν με ένα ομώνυμο διπλό άλμπουμ ντεμπούτο να εκφράσουν τον Ιανό των ήχων τους: το ένα cd φέρει τίτλο Stage και περιέχει τις μελωδικές απόψεις των ΝΟΕ, ενώ το δεύτερο, το Radio, τις πειραματικές στιγμές του γκρουπ και, κυρίως, τους αυτοσχεδιασμούς και την αλληλεπίδραση των μουσικών. Τώρα, στο Stage κυριαρχούν τα μεγάλα αργόσυρτα κομμάτια με σκόρπια φωνητικά από τη Σοφία. Όλα συνήθως ξεκινούν από τις μελαγχολικές κλασικότροπες γραμμές του πιάνου, που λειτουργεί ως βάση και στις τέσσερις συνθέσεις, προσφέροντας τη μελωδία, ενώ κιθάρες και βιολί ανεβάζουν αδιάκοπα τους τόνους. Στο Radio επιλέγουν πιο δύσκολα κομμάτια, αυτά που χρειάζονται μεγαλύτερη ίσως προσοχή από μεριάς του ακροατή, χωρίς βέβαια να καταλήγουν σε τίποτε χαοτικές κατασκευές. Απλώς, είναι περισσότερο αφηρημάν, περισσότερο ελεύθερα και ατμοσφαιρικά. Συγκρίσεις με Portishead δεν αποδίδουν πειστικά την εικόνα του γκρουπ, διότι, πέρα από τους μπριστολιανούς μουσικούς, οι Night On Earth έλκουν επιρροές από το αρτ ροκ, όπως αυτό εκφράστηκε στην αγγλική σκηνή του 1970. Μόνο που εδώ ο ήχος είναι, μάλλον, γκρίζος, συμβαδίζοντας απολύτως με το σύγχρονο μεταβιομηχανικό περιβάλλον".
Αντώνης Ν.Φράγκος, ΔΙΦΩΝΟ #136 (Ιανουάριος)

nightonearth είπε...

ΒΑΒΕΛ

"Τους είδαμε φέτος στο φεστιβάλ της Βαβέλ και μείναμε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ατμοσφαιρικοί και jazzy, οι νεοφώτιστοι Night On Earth βασίζονται περισσότερο στο ένστικτο παρά στη γνώση κι αυτό λειτουργεί υπέρ τους. Το γκολ γι'αυτούς τους ηχητιούς πειραματιστές είναι η δημιουργία κλίματος και δη κινηματογραφικού, πράγμα στο οποίο τα καταφέρνουν θαυμάσια. Το Night On Earth θα μπορούσε να είναι κάλλιστα το soundtrack και ο τίτλος (αν δεν τον είχε ήδη χρησιμοποιήσει ο Jarmusch, που αποτελεί μια από τις αναφορές του γκρουπ) μιας ποιητικής ταινίας με φόντο το γκρίζο αστικό τοπίο".
Θοδωρής Κούτσης, ΒΑΒΕΛ #240 (Ιανουάριος)

 
 
 
 
Edited by © bananiotis