blog job

Όποιος ξοδεύει χρόνο να διαβάζει blogs της προκοπής, σίγουρα έχει πάρει μυρωδιά το σάλο που έχει ξεσπάσει και έχει φτάσει μέχρι τη Βουλή (επικείμενη νομθετική ρύθμιση για το καθεστώς λειτουργίας τους) με αφορμή το ακατανόμαστο blog με τίτλο press gr (το οποίο δήθεν σταμάτησε ή απλά άλλαξε διεύθυνση ή θα αλλάξει ή ξέρω'γω...) και την υπόθεση εκβιασμού (ή εκβιασμών) μέσα από αυτό (εδώ και εδώ δύο απολαυστικά σχόλια αυτού του γεγονότος ή "γεγονότος"). "Τα μπλογκ -δηλαδή η δυνατότητα κάθε ανθρώπου να γίνει εκδότης του εαυτού του- είναι η μεγαλύτερη δημοκρατική κατάκτηση του ανθρώπου στην ιστορία" λέει ο συγγραφέας Νίκος Δήμου στην Ελευθεροτυπία. "Είναι η μεταμοντέρνα κουτσομπόλα της γειτονιάς, και μάλιστα χωρίς κότσια, δηλαδή με μάσκα" υποστηρίζει ο -πολύς- συγγραφέας Σάκης Σερέφας σε συνέντευξή του στην ίδια εφημερίδα (πάρε και γι αυτό απολαυστικά σχόλια, εδώ, εδώ κι εδώ). Την παρεξήγηση σχετικά με το "τι είναι τα blogs", αλλά κυρίως με το "τι δεν (πρέπει να) είναι τα blogs", φαίνεται πως αποφάσισε να λύσει άμεσα ο πρωθυπουργός (εξ ου και οι κόντρες με τον wannabe-president-Little George για το θέμα!) και οι αρμόδιοι (;) νομοθέτες.

Όποιος ενδιαφέρεται παραπάνω για το ζήτημα, μπορεί να έχει μια καλύτερη εικόνα, μελετώντας τα links από κάποια άλλα blogs, όπως το πάντα σοβαρό και αξιόπιστο Ιστολόγιον (εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ), ο Λευκός Θόρυβος του Motorcycle Boy, το άδοξα "ληγμένο" της x-psilikatzoy Κωνσταντίνας, το Reality Tape, το αναλυτικό Για Σκέψου, και τα πάντα απολαυστικά και καυστικά του Ελεύθερου Σκοπευτή και του αγαπημένου Old Boy (εδώ κι εδώ), στον οποίο ανήκει και το ίσως-πιο-περιεκτικό-σχόλιο-της-υπόθεσης. Και ένα τελευταίο -ενημερωτικού χαρακτήρα- link από το Έθνος.

Αντί σχολίου, αφιερώνω σε όλους τους παραπάνω εμπλεκόμενους (από Old Boy μέχρι ...πρωθυπουργό) και φυσικά στους υπόλοιπους χιλιάδες εμπλεκόμενους bloggers (κάποιοι από τους οποίους ενδέχεται να "εμπλακούν" περισσότερο, όπως κακή ώρα το (κακώς) ταλαιπωρημένο και ουχί ταλαίπωρο blogme.gr) τους στίχους που τριγυρίζουν στο μυαλό μου αυτές τις μέρες που προσπαθώ κι εγώ να βγάλω μια άκρη με αυτή την υπόθεση. Οι πρώτοι ανήκουν στον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο:

"...και τι δεν κάνατε να με θάψετε
όμως ξεχάσατε πως είμαι σπόρος..."

Οι δεύτεροι στο Θανάση Παπακωνσταντίνου:

"...όσες κι αν χτίσουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό, όλο θα δραπετεύει..."

Ισχύει φυσικά και για περιπτώσεις παιδιών που είχαν την ατυχία να φοράνε πράσινα All-Star παπούτσια.