ντου από παντού

Κι εκεί που κάθεσαι όμορφα και καλά στο Cusco, περασμένες δύο τα μεσάνυχτα και μετά από ένα απολαυστικό κοκτέηλ στο Kazu (μια εικόνα ρέκλας και χαρακτηριστικής αττικής ραθυμίας -εξαρχειώτικης για την ακρίβεια), ανησυχία, ξαφνικός πανικός (μικρός) και παιδιά να έρχονται τρέχοντας σαν κυνηγημένοι από τον πεζόδρομο της Μεσολογγίου. Και, ναι, 2 η ώρα τα μεσάνυχτα τους κυνηγούν. Παιδιά που μέχρι πριν κανά μισάωρο κάθονταν ανάμεσά μας και επιβεβαίωναν κι αυτά την εικόνα της ρέκλας και της καρέκλας. Γιατί τους κυνηγούσαν; Ποιοι τους κυνηγούσαν; Ποιοι έχουν καύλες μεσανυχτιάτικα και ενώ ο καιρός και η βραδιά είναι για τσίπουρα και όχι για καταδιώξεις; Ποιοι; Ποιοι, ποιοι, ποιοι μωρό μου, ποιοι; Μα ποιοι άλλοι;...

Για να διαλυθεί και η όποια αμφιβολία (και ταυτόχρονα το ηθικό μας και η διάθεσή μας) κάνουν και αυτοί την εμφάνισή τους. Όπως ξέρουν τόσα χρόνια. Μία διμοιρία από τη μεριά της Μεσολογγίου, μία στην κορυφή της Κωλέττη και μια κάτω, στη Μπενάκη. Συνειδητοποιείς ότι στο οπτικό σου πεδίο, ολούθεν, έχεις μπάτσους. Παντού ένστολοι χωρίς κανένα (προφανή στα μάτια μας και στη ροή της νύχτας) λόγο. Αρματωμένοι, με τις ασπίδες ανά χείρας, ετοιμοπόλεμοι. Τι σκατά έγινε πάλι; Σε τι διασαλεύθη πάλι η δημόσια τάξη; Γιατί πάλι δεν έχω μαζί μου την αντιασφυξιογόνο μάσκα; Μα πως βγαίνω κι εγώ έτσι έξω; Που νομίζω ότι ζω;

"Εδώ, φίλε μου, έχουμε χούντα. Υπάρχει εξουσία. Και αν δεν φαίνεται και δεν την καταλαβαίνεις, είμαστε εδώ για να στη δείξουμε. Όχι να την προστατεύσουμε. Να τη δείξουμε. Δεν πα' να'ναι καλοκαίρι, δεν πα' να χαλαρώνεις... Αν εμείς χαλαρώσουμε, πάει η εξουσία. Η εικόνα της δηλαδή. Γιατί η εξουσία δεν είναι αυτό που είναι, είναι αυτό που φαίνεται. Το θέμα είναι να ψαρώνεις. Το θέμα είναι να νομίζεις πως υπάρχουμε. Και να φοβάσαι. Γι αυτό, χρειάζεται να τρέχουμε που και που. Να κάνουμε κανένα ντου. Να μας βλέπεις παντού τριγύρω. Να μας θυμάσαι. Δεν μας νοιάζει αν θα είσαι ασφαλής. Αυτά τα κάνουν στα Βερολίνα και στις άλλες μαλακίες που πηγαίνεις. Εκεί είναι διακριτικοί οι μαλάκες. Εκεί όμως υπάρχει εξουσία. Και τάξη. Και μέτρο. Και το ξέρουν όλοι. Και γι αυτό δεν φοβούνται, ούτε θα φοβηθούν. Αν κουνηθεί κανείς βέβαια, θα τον πάρει κι εκεί ο διάολος -και χειρότερα. Εδώ, όμως, είμαστε Τρίτος Κόσμος. Κι αυτό που δεν έχουμε, πρέπει να κάνουμε ότι το έχουμε. Και να το φυλάμε με νύχια και με δόντια. Όχι για να μην πάθει κάτι. Αλλά, μπας και υπάρξει..."

Αυτά μου είπε ο μπάτσος όταν τον ρώτησα τι συμβαίνει. Ή αυτά υπέθεσα ότι μου είπε.


[ αφιερώνεται εξαιρετικά και το μεγάλο άσμα του Τσιτσάνη "θα κάνω ντου βρε πόνηρη στα στέκια που συχνάζεις"... ]

κι όμως είναι ακόμα εδώ

...κι αυτό το καλοκαίρι. Ποιος να το περίμενε. Για τσέκαρε εδώ.

δημοσιεύσεις

Πάει πολύς καιρός που έχουμε να ενημερώσουμε, ως γκρουπ, για τις μη ζωντανές εμφανίσεις μας. Αυτές, δηλαδή, σε έντυπα και άλλα λογής φυλλάδια, όπου και αφιερώνεται χώρος για αυτό το πάντα αυθαίρετο -όσο και ματαιόδοξο- παιχνίδι των ερωτήσεων-απαντήσεων (μαζί και με καμιά φωτογραφία) πάνω στη βάση της δράσης μας ως ομάδα και όσων πρεσβεύει αυτή η ομάδα στο μουσικό στερέωμα (πσσσσσσσ......). Με σοβαρή την πιθανότητα να μας διαφεύγει κάποια από αυτές στα κάτωθι λινκς που ακολουθούν (είπαμε, πάει και καιρός...) και μη έχοντας κάτι σοβαρότερο ως θέμα για postάρισμα αυτό το καλοκαιριάτικο απόγευμα Δευτέρας, ιδού κάποιες από τις πρόσφατες (ή και παλαιότερες) δημοσιεύσεις που αφορούν τους Night On Earth:

Κατ'αρχήν, δύο πολύ όμορφες κριτικές για τις πρόσφατες συναυλίες μας στο Kinky Kong, πατώντας εδώ και εδώ. (με την ευκαιρία να ευχαριστήσουμε την Ευαγγελία Πανταζοπούλου του mixtape.gr και τη Ναταλί Χατζηαντωνίου από την Ελευθεροτυπία). Επίσης, ένα review του Avopolis για το live των Τούρκων Gevende (σούπερ μπάντα!) που ανοίξαμε την περασμένη Πέμπτη μαζί με τους Sugah Galore. Για να τη διαβάσετε, πατήστε εδώ.

Πατώντας εδώ, έχετε μια μικρή (πλην περιεκτική...) συνέντευξη-παρουσίαση στον Ελεύθερο Τύπο από τη Χριστίνα Φαραζή (την οποία επίσης ευχαριστούμε, μαζί με το φωτογράφο Χρήστο Κισατζεκιάν). Πατώντας εδώ κι εδώ, άλλη μια συνέντευξη, στον Παντελή Αντωνιάδη για λογαριασμό του Blow Magazine.

Και ανατρέχοντας κάτι μήνες πριν, μια συνέντευξη-παρουσίαση από το Δημήτρη Αναστασόπουλο στην Ελευθεροτυπία, με αφορμή το αυτοσχεδιαστικό διήμερο 'The Impro Sessions', το Γενάρη στο Μικρό Μουσικό Θέατρο, το οποίο είχαμε επιμεληθεί (το σχετικό λινκ εδώ). Και μια συνέντευξη στην καλή μας Λυδία Τζανουδάκη και τη Μαρία Κουτρούμπα για το enjoy.gr (το σχετικό λινκ εδώ). Τους ευχαριστούμε όλους!

Και μια και μιλάμε για δημοσιεύσεις -ευκαιρία που είναι- ιδού ένα review που έκανε η αφεντιά μου για τη συναυλία των Portishead στο Βερολίνο και δημοσίευσε ευγενικά το mixtape.gr (θενξ Ηλία!). Πατάς εδώ και το διαβάζεις.

Και, άσχετο -μα εντελώς όμως- μια αισχρή είδηση (πάτα εδώ) που αφορά τον αρχιγύφτουλα του αθλητικού σύμπαντος Πελέ, ο οποίος ακόμα αδυνατεί να δεχτεί ότι δεν μπαίνει θέμα σύγκρισης ανάμεσα στους μεγάλους παίχτες ούτε κινδύνευσε ποτέ από αυτή τη σύγκριση. Είναι (ήταν και θα είναι) ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής του περασμένου αιώνα, ίσως και του επόμενου. Ποδοσφαιριστής. Επίσης, όμως, φαίνεται ότι δεν μπορεί να δεχτεί το γεγονός ότι, για τον ίδιο αιώνα που μιλάμε, ο θεός, ο ύψιστος, ο παμμέγιστος, ο τρισυπόστατος, ο Ένας, ο ζωοδότης, πράγματι έκανε την εμφάνισή του στη γη. Και είχε και όνομα: Diego Armando Maradona. Θεός.

y for yiorgos

Αυτά είναι post. Να σου φτιάχνουν τη μέρα. Πάρε το link για να το διαβάσεις να γελάσει και το δικό σου χειλάκι. Γεια στο στόμα σου ρε OldBoy, πάλι έγραψες. Κι η κατακλείδα, όλα τα λεφτά. Θ'ανέβω και θα σου postάρω στο πιο ψηλότερο το blog...

χαρά

Όμορφα ήταν χτες και προχτές στο Kinky Kong. Πολλή μαυρίλα βέβαια και black metal, ενώ έξω ο καιρός δείχνει να σηκώνει πια άλλες διαθέσεις και εξωστρέφεια. Γι αυτό κιόλας, μαζεύουμε τη full band (τα κομμάτια μας, που θα'λεγε και ο νεοαφιχθείς μπασίστας Πέτρος) και αρχίζουμε τα γιούρια στα κάθε λογής stages. Σύντομα θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε αρκετές ημερομηνίες για εμφανίσεις στην Αθήνα (και ίσως κα πιο έξω), για το δίμηνο Μάϊος-Ιούνιος. Σύντομα επίσης θα είμαστε στην ακόμα πιο ευχάριστη θέση να βλέπουμε το νέο μας αλμπουμάκι στα ράφια των δισκοπωλείων (μιας και το πρώτο, το είδαμε για λίγο και δεν το χαρήκαμε -ρουφιάνα διανομή...). Προς το παρόν, μπορούμε να χαιρόμαστε (και πιθανώς και εσείς) για τη support-kamikaze εμφάνιση που θα κάνουμε μεθαύριο Πέμπτη, 17 του μήνα, στο Αν Club στα Εξάρχεια, στη συναυλία των Gevende από την Τουρκία, ενός εξαιρετικού σχήματος folk-γκαζάτης ψυχεδέλειας (με την καλή έννοια όμως). Διοργάνωση της Spinalonga Records (που σημαίνει όλα με επιμέλεια και φροντίδα) και δεύτερο support act, οι Sugah Galore. Πάρε και αφίσα (που περιγράφει τους Night On Earth ως 'better than Waits & Jarmusch combined'!!! ...θα φάμε ξύλο μάλλον...).

Αρχίζει στις 21.30 και παίζουμε πρώτοι. Το εισιτήριο είναι ξεφτίλα τιμή, μόνο 10 ευρώ, αξίζει και μόνο να έρθεις να πάρεις μια γεύση -τι διάολο, τρία γκρουπ θα'ναι...

Επίσης, χαιρόμαστε γιατί θα παίξουμε, και μάλιστα ένα πλήρες live set, στο Bob Theatre Festival που διοργανώνει η τρομερή θεατρική ομάδα των AbOvo το Μάϊο και αξίζει φυσικά τον κόπο να το παρακολουθήσει κανείς στο σύνολό του. Η συναυλία μας θα γίνει μία μέρα πριν το κλείσιμο του φεστιβάλ, το Σάββατο 17 Μαϊου. Εννοείται πως θα επανέλθουμε με λεπτομέρειες. Και για το πλήρες πρόγραμμα του φεστιβάλ. Λίγο πιο πριν, στις 11 του Μαγιού, έχουμε την εμφάνισή μας στο Ηράκλειο της Κρήτης, τιμώντας το έθιμο του MusicForYourEyesFestival, μαζί με τους Your Hand In Mine από τη Θεσσαλονίκη και τους αγαπημένους Old House Playground. Και για τούτο θα επανέλθουμε.
Και είναι και κάτι άλλα που ψήνουμε για το Μάϊο...

Και που να'ρθει κι ο Ιούνιος. Και τα καλύτερα. Που έρχονται δηλαδή.

live at last

Και, ναι, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ημερομηνίες για συναυλίες. Κυριακή κοντή γιορτή. Και Δευτέρα. Δηλαδή, Κυριακή 13 και Δευτέρα 14 Απρίλη. Στο φιλόξενο Kinky Kong της οδού Αβραμιώτου στο Μοναστηράκι. Με τον 'in a silent way' συνδυασμό μας, δηλαδή τη Σοφία στο μικρόφωνο, το μικρό Juanito στο βιολί (και τα πεταλάκια), τον Costinho στο πιάνο (και τα ξενέρωτα ανέκδοτα) και -τζουμ τζουμ ταρατατζουμ- ο περίφημος Lagos (me petra1000) στην κιθάρα (και τα πεταλάκια, δικά του και μη). Θα παίξουμε ένα σεβαστό μέρος του επερχόμενου album (οκ, ντοντ γουόρυ, έρχεται πολύ σύντομα), το οποίο -κοινό μυστικό- αποτελεί τη συνεργασία μας με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και βασίζεται σε παλιότερες συνθέσεις του ίδιου, στις οποίες έχουμε αλλάξει τα φώτα (και τη γλώσσα) με τη συγκατάθεση, επίβλεψη και παραγωγή του δημιουργού. Επίσης, ως συνήθως, έχουμε ξανα-αναθεωρήσει παλιότερες συνθέσεις μας και τις προτείνουμε σε εναλλακτική εκδοχή, ενώ έχουμε ανακαλύψει κι άλλες αγαπημένες μελωδίες και σκοπούς, που θα αποπειραθούμε να διασκευάσουμε με προφανή στόχο να περάσουμε όλοι καλά! Για το ζέσταμα, θα έχουμε βοήθεια από εκλεκτό αγαπημένο σχήμα-έκπληξη που θα ανοίξει, όπως λένε, την κάθε βραδιά.



Και τώρα λίγη γεωγραφία: το Kinky Kong τοποθετείται εδώ και κάποια χρόνια στην οδό Αβραμιώτου (αριθμός 6-8), η οποία είναι πρώτη παράλληλη της Αθηνάς και βρίσκεται κάτω από την πλατεία της Αγίας Ειρήνης. Αν έρχεσαι από ηλεκτρικό Μοναστηράκι, απλά στρίβεις δεξιά στην πρώτη κάθετη της Αθηνάς (Αγίας Ειρήνης) και αμέσως αριστερά στο γοητευτικά παρακμιακό στενάκι (Αβραμιώτου). Τρία μαγαζιά στη σειρά, αυτό με τους καναπέδες έξω, είναι αυτό που ψάχνεις.
Λίγη Ελβετία: στις 21.00 καλό είναι να είσαι, γιατί αρχίζουμε.
Λίγη Εφορία: 8 ευρώ για να μπεις και ν'ακούσεις.
Λίγη τεχνολογία: www.kinkykong.blogspot.com, www.myspace.com/kinkykongevents.
Λίγη θάλασσα. Και τ'αγόρι μου.

αηδίασμα

Αυτά είναι. Να γυρίζεις από το Βερολίνο, να έχεις έρθει σε επαφή με τον πραγματικό πολιτισμό, εκεί που οι άνθρωποι δεν βρίζονται όλη μέρα στο δρόμο ούτε χρησιμοποιούν την κόρνα ως έκφραση του εσώτερου κόσμου τους, εκεί που τα μουσεία και μόνο που στέκεσαι στην είσοδο και τα βλέπεις σου πέφτει το σαγόνι, εκεί που αναπνέεις καθαρό αέρα (κανονικό αέρα) και τα πεζοδρόμια είναι όσο τα δύο ρεύματα της Πατησίων μαζί, να έχεις χορτάσει τέλοσπάντων από όλα αυτά, από μια πραγματικά ανθρώπινη πόλη που σφύζει από πολιτισμό σε κάθε γωνία (και όχι στα souvenirs shops), να γυρίζεις back home που λένε και να συνειδητοποιείς για άλλη μια φορά πόσο back είναι αυτό το home. Σε όλα. Όπως γράφει και ο σούπερ Λένος Χρηστίδης στο νέο του βιβλίο (by the way: αξίζει με τα χίλια, 'Μόνολογκ' ο τίτλος, θα επανέλθω σ'αυτό): '[...] η μόνη χώρα που ρίχνουνε φόλες στα ζώα, η μόνη χώρα που έχει φροντιστήρια, η μόνη χώρα που η γυναίκα του υπουργού λέει τις ειδήσεις, η χώρα που οι κάτοικοί της συνηθίζουν να λένε ότι θα ταξιδέψουν "στην Ευρώπη" σαν να πρόκειται για άλλη ήπειρο, προφανώς πρόκειται για άλλη ήπειρο [...]'. Αλλά και ειδικά: ανοίγεις το ιντερνέτο να ενημερωθείς γι αυτά που άφησες πίσω όσο έλειπες και άραζες στα μπαράκια της Friedrichshain και διαπιστώνεις τελικά ότι καλώς τα άφησες πίσω και καλώς έλειπες. Πόσο όμως μπορείς να μαθαίνεις κάτι τέτοια (πάτα ντε πάνω στο 'κάτι τέτοια') και να σου αρκεί ως αντίδραση το σύνηθες -κυνικής απόχρωσης- ελαφρύ μειδίαμα στη φάτσα και μια γενικευμένη διαπίστωση του στυλ 'πάμε κατά διαόλου' ή 'ένα μπουρδέλο είμαστε'; Πότε θα πάψουμε να είμαστε γραφικοί ακόμα και στις αντιδράσεις μας; Προσωπικά δηλώνω αηδιασμένος και αρνούμαι να ξεπακετάρω τις βαλίτσες μου, περιμένοντας την επόμενη αναχώρησή μου. Την ίσως πιο οριστική. Δεν είναι ανάγκη να είμαι κι εγώ μέρος του πρότζεκτ σας κύριε Υπουργέ (ο όποιος Υπουργός, ας μην το περιορίσουμε μόνο για το ΥΠΠΟ, κρίμα είναι) και λοιποί Ζαχολιγούρηδες. Πολιτισμός του κολλητού, του άχρηστου, του αποδώ και του αποκεί, του μπατζανάκη και του ανίδεου. Πολιτισμός των κονδυλίων, των λογιστών, των ΥΠΠΟλογιστών, των διορισμών, της καβάντζας και του ξεπουλήματος. Πολιτισμός χωρίς πολιτισμό. Έργο χωρίς αντικείμενο. Νόμοι χωρίς δικαιοσύνη. Χωρίς νομοτέλεια. Αφού τα κάψανε πρώτα όλα -και έστειλαν τώρα και λίγη από τη φλόγα σε όλο τον κόσμο- έρχονται να ισοπεδώσουν και ό,τι είχε μείνει όρθιο. Και επαίρονται πως όλα αυτά μπορούν να τα λύσουν με δεντροφυτεύσεις, με πλατείες και αδριάντες, με μοιρασιές και βολεψιές, με νέα προοπτική, με νέα πολιτική... Κάθε τέσσερα χρόνια και από μια νέα κάτι. Χάρισμά σας λοιπόν. Live your Greece in myth...


[Για την ιστορία, και για να κλείσει όμορφα αυτό το αηδιασμένο post, να και μερικές φωτογραφίες που τράβηξα στο πανέμορφο Βερολίνο. Η πρώτη απεικονίζει το κτίριο ενός Γυμνασίου στο κέντρο της πόλης, σαν να λέμε Εξάρχεια...].

η πειρατεία σκοτώνει τα γιοτ

...σαν τον παλιό καλό καιρό. Χωρίς τον καπτα-Jack Sparrow όμως. The real thing, όχι ψιλοδουλειές, μαϊμού σιντί και ντιβιντί...

...and justice for all

Επιτέλους. Τελικά υπάρχουν θεσμοί σ'αυτό τον τόπο. Υπάρχει δικαιοσύνη. Υπάρχει και φιλότιμο. Ο Απόστολος Βαβύλης είναι πλέον ελεύθερος. Κι αυτό γιατί "καθ'όλο το διάστημα κράτησής του επιδεικνύει πολύ καλή διαγωγή και αξιοποιεί θετικά τον χρόνο του, απασχολούμενος ως καθαριστής κυρίως στο χώρο της εκκλησίας της φυλακής". Το ίδιο ισχύει και για το συγκατηγορούμενό του, απόστρατο της ΕΛ.ΑΣ., Ιωάννη Τριανταφυλλάκη, που απαλλάχτηκε κι εκείνος από όλα τα κακά που τους είχαν φορτώσει αυτά τα "ξένα κέντρα", αυτοί οι πολιτικάντηδες, αυτοί οι συνωμότες, αυτοί οι κακοί. Να δεις, τελικά, που θα ζητήσουν και αποζημίωση για την κράτησή τους τόσον καιρό.
I believe in America. I'll be washed clean.