αναχωρήσεις

Έφυγε μια μεγάλη κυρία της jazz, η σπουδαία Blossom Dearie.
Έφυγε και ο τεράστιος Orlando Cachaito Lopez, ψυχή (και μπάσο) των Buena Vista Social Club.
Έφυγε και ο Μάικ Ροζάκης, ένας δάσκαλος -με όλη τη σημασία της λέξης- στον οποίο χρωστάω πολλά και, κυρίως, το παράθυρο που μου άνοιξε -όντας μαθητής του στο θλιβερό και μίζερο ωδείο- και μου έδωσε κίνητρο σε μια δύσκολη ηλικία να δω και να ακούσω αλλιώς τη μουσική, ακόμα και εκείνες τις θλιβερές και μίζερες ασκήσεις του σολφέζ. Αλλά και να με κάνει έτοιμο να βλέπω και να ακούω τη μουσική πίσω από τα σημαδάκια και τις παρτιτούρες. Αν αυτά που γράφετε δεν τ'ακούτε, είναι απλά ιχνογραφία και ασκήσεις στο χαρτί, θυμάμαι να μας λέει συνέχεια.
Αν στα ωδεία σας έχουν μάθει πρώτα να παίζετε και μετά να σκέφτεστε, προκειμένου να σας κάνουν να παίζετε όλο και πιο γρήγορα, και πιο γρήγορα, έτσι που να μη μένει πολλές φορές χρόνος για να σκέφτεστε, εγώ θέλω πρώτα να σκέφτεστε και μετά να παίζετε. Κι όσο χρόνο σας πάρει, εδώ είμαστε και έχω όλη την υπομονή.
Αυτά μας έλεγε ο δάσκαλος.
Και κάτι άλλα αστεία για το καράτε, για να γελάμε και να λέμε κάτι χρήσιμο όταν πηγαίναμε αδιάβαστοι και δεν ήθελε να μας ντροπιάσει.
Δεν ξέρω αν ήταν μεγάλος μουσικός ή αν πέρα από το cult των Charms και την αναμφισβήτητα σπουδαία φωνή του, θα τον μνημονεύουν οι μουσικολόγοι και οι λοιποί ακαδημαϊκοί της μουσικής.
Ξέρω όμως ότι σε κάποιους έμαθε μουσική, πραγματική μουσική.
Και αυτό θα το θυμάμαι ως ιερό.