μεγαλείο

...είναι οι κουβέντες της Ρούλας Πατεράκη στη συνέντευξή της στη LiFO:
"-Τι θα είχε συμβεί αν δεν είχες κάνει συμβιβασμούς;
-Μπορεί να μην είχα κάνει βήμα. Από την άλλη, όμως, μπορεί και μέσα από μια ακραία πρόκληση να κατάφερνα πολύ περισσότερα. Αυτό ακριβώς δεν άντεξα. Το να αναμετρηθώ με ένα πράγμα που ήταν απολύτως άγνωστο.
[...] Ακόμη και σήμερα θεωρούμαι αιρετική, κάτι που είναι τελείως ψευδές. [...] Εμένα θα με ενδιέφερε να λένε ότι ήμουν κλασική σκηνοθέτις. [...] Κλασικός είναι ένας άνθρωπος που ανοίγει δρόμο στην τέχνη του. [...] Υπάρχει ένα έργο και σαν υστεροφημία αυτό θέλω να αφήσω πίσω μου. Όχι από ελπίδα αλλά από απελπισία. Εγωιστικά. [...] Θα ήθελα, πριν μου τύχει κανένα ουρανοκατέβατο κακό, να έχω ελέγξει αρκετά το παιχνίδι. Όχι υπέρ του θέατρου ούτε υπέρ της τέχνης. Υπέρ της ασφάλειας του εαυτού μου".

...είναι η συγκλονιστική ερμηνεία της Chavela Vargas στο 'La Llorona' απ'το Carnegie Hall [εδώ για να το κατεβάσεις]. Μας το θύμισε υπέροχα η Κική και οι άλλες Σανάδες χτες στο Bios.

...είναι η χτεσινή εμπειρία αυτής της κοριτσοπαρέας που μας συγκίνησε βαθιά, όχι μόνο με τις ερμηνείες τους, αλλά γιατί επιβεβαίωσαν γλυκά και παρήγορα για άλλη μια φορά το σαββοπουλικό στίχο που θέλει να φτιάχνουν "οι έλληνες κυκλώματα και ιστορία οι παρέες".

...είναι ο δίσκος του Δημήτρη Μυστακίδη '16 Ρεμπέτικα Τραγούδια Παιγμένα με Κιθάρα', η πενιά του και τα ειλικρινά και ταπεινά του λόγια στο εσώφυλλο: "Στο ερώτημα τι νόημα έχει η επανεκτέλεση αυτών των τραγουδιών σήμερα, οι απαντήσεις μπορεί να είναι δύο. Μπορεί αυτό το ηχογράφημα να γίνει αφορμή για μία νέα επίσκεψη της λαϊκής μουσικής που θα επιτρέψει μία νέα ανάγνωση του παλιού υλικού και της αισθητικής του. Μπορεί πάλι, όπως λέει ο φίλος μου Θανάσης Παπακωνσταντίνου, απλώς το τέρας της ματαιοδοξίας να με νίκησε για ακόμα μια φορά". [άκου εδώ το 'Βουνό με βουνό'. Το CD θα το βρεις αποκλειστικά στο Music Corner, Πανεπιστημίου 56]

...είναι το πρωινό τσάι και το ξύπνημα με ένα όμορφο τραγούδι.

...είναι το βλέμμα σου όταν νομίζεις πως δεν σε κοιτάζω. "Ροδανθός μες στα ρεμάλια και θεά μες στους θνητούς". Α happy man.

...είναι που "κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει"...

...είναι αυτές οι μέρες που ζητάνε τα πάντα. "Κι αυτή τη φορά ήταν σαν ποτέ και πάντα: πάμε εκεί που δεν περιμένει τίποτα και θα βρούμε ολ'αυτά που περιμένουν"...