Παρασκευή, Αυγούστου 01, 2008

ύβρις

'Είναι ίσως η μοναδική στιγμή που κοίταξα το ρολόι μου - και σίγουρα δεν φταίει ο Βασιλικός γι’ αυτό, απλά εγώ βαριέμαι αφόρητα τον συγκεκριμένο δίσκο'. Κι όμως. Αυτό δημοσιεύτηκε εν είδει σχολίου για δύο τραγούδια της Λένας Πλάτωνος από το δίσκο 'Καρυωτάκης' -το αριστούργημα 'Καρυωτάκης'. Σε έγκριτο και έγκυρο μουσικό site ως έγκριτη και έγκυρη (;) κριτική της πρόσφατης συναυλίας της μεγάλης δημιουργού στο Ηρώδειο. Ένα εκ των οποίων κομματιών είναι το 'Βράδυ', 'ένα τρένο που θα'ρχεται από μια άγνωστη χώρα, τα χαμένα όνειρά μου' κλπ κλπ. Ναι, γι αυτό το κομμάτι γράφτηκε το σχόλιο, Jesus!

Στο δίπλα tab του browser μου, μια είδηση που μου φέρνει αηδία. Αηδία για το ανθρώπινο είδος και τις κατακτήσεις του -έστω: κάποιες από τις κατακτήσεις του. Αηδία για την ελάχιστη υποκατηγορία του ανθρωπίνου είδους που ονομάζεται ελληνική φυλή. Αηδία για την ανοχή και τις αντιστάσεις που έχει καλλιεργήσει η ακόμα πιο ελάχιστη υποκατηγορία κάτι κυνικών και (και καλά) ψαγμένων τύπων σαν κι εμένα. Δεν μπορώ να αντιδράσω. Ούτε να πω ούτε να κάνω τίποτα. Για την ώρα τουλάχιστον. Μέσα από την καρδιά μου, εύχομαι αυτά τα καθάρματα, αυτοί οι πιο ελεεινοί εκπρόσωποι του είδους στο οποίο ανήκω (και που ως μη εξελιγμένα όντα, δικαιώνουν τη θεωρία του Δαρβίνου περί της ταπεινής καταγωγής μας στο ζωικό βασίλειο), εύχομαι -λοιπόν- γι αυτούς να μην πεθάνουν, να μην εισπράξουν οφθαλμό αντί οφθαλμού, να μη βιώσουν ούτε εκδίκηση ούτε βία. Εύχομαι να ζήσουν για να σαπίσουν στη φυλακή -στη φυλακή του κράτους κατ'αρχήν (αν υπάρχει και αν προβλέπεται, δεν ξέρω, πολλά έχουμε δει...), στη φυλακή του μικροσκοπικού νου τους, στη φυλακή της άγνοιας, στη φυλακή της κοινωνικής άνοιας (στην οποία μόνοι τους έχουν καταδικάσει προ πολλού τα -χαμένα- κορμιά τους), στη φυλακή που ορίζει η απώλεια της συνείδησης -από την οποία δεν δραπετεύεις με τίποτα, μα με τίποτα- στη φυλακή της λήθης, στη φυλακή της βλακείας, της μεγαλύτερης τιμωρίας -ίσως- που μπορεί να τύχει σε άνθρωπο.

Όσο για τον συντάκτη του άρθρου, που σας έλεγα παραπάνω, ας σαπίσει απλώς στη φυλακή της αμετροέπειας. Έτσι κι αλλιώς, το'πε κι ο Μαρτίνος Λούθηρος, όποιος δεν καταλαβαίνει τα πράγματα, δεν μπορεί να βγάλει νόημα από τα λόγια.

6 σχόλια:

lapsus memoriae είπε...

Υπέροχη γραφή και εκπληκτική έκφραση οργής...ίσως περιττεύει να πω πως με εκφράζουν απόλυτα. Ευχαριστώ σας για την φιλοξενία.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να είμαι στη συναυλία, αλλά μήπως το avopolis πουλάει νταβατζιλίκι στο μουσικό μας γούστο;

Κατά τα λοιπά η γραφή, όπως και η μουσική σας costinho είναι εξαιρετική.

Ανώνυμος είπε...

Ειχα την τύχη να βρίσκομαι στην συναυλία χάρη σε ένα φίλο και την ατυχία να διαβάσω αυτή την αηδιαστική κριτική, επίσης χαρη σε ένα φίλο. Τους ευχαριστώ, παρόλα αυτά, και τους δυο... Για άλλη μια φορα, η συγκεκριμμένη ιστοσελίδα απέδειξε πως η "συντακτική" της ομάδα αποτελείται από ανθρώπους που πηγαίνουν σε συνυλίες για να πάνε και γράφουν κριτικές για να γράφουν, γεμίζοντας τα (κακώς) κείμενά τους με χαριτωμένη μπουρδολογία του είδους "οι ταξιθέτριες είναι ωραίες" και ψευδοεπιστημονικές γενικότητες άνευ νοήματος, όπως "οι γκέι της πόλης -η πρώτη κατηγορία πληθυσμού που βρίσκεται παραδοσιακά στην ηχητική πρωτοπορία". Και εν πάσει περιπτώσει, τί σημαίνει η πρόταση "ο Δωρικός Γιάννης Παλαμίδας"? Δηλαδή υπάρχει και ο αντίστοιχος Ιωνικός? Την επόμενη φορά, αγαπητέ συντάκτη και μέγα αρχιερέα της κοινής αισθητικής, που εσείς και οι υπόλοιποι φανατικοί του free press αποφασίσετε να "βγάλετε έναν μεγάλο καλλιτέχνη από τη ναφθαλίνη" (στην οποία καμιά φορά κανείς μπαίνει εκούσια για να γλιτώσει από τους κοριούς), φροντίστε να μην προβαίνετε σε ατυχή σχόλια για ηρεμίστικά χάπια, γιατί το κουτσομπολιό, όσο καλά και αν το κρύψει κανείς κάτω από αρχαιοπρεπείς χαρακτηρισμούς, μυρίζει κάπως άσχημα... Α και καλού κακού, την επόμενη φορά που θα πάτε να παρακολουθήσετε κανένα "τρομαγμένο πλάσμα", πάρτε μαζί σας κανα τεύχος της Athens Voice, ή κάποιο σταυρόλεξο. Ίσως κάνει το χρόνο σας να κυλίσει πιο ευχάριστα... ο Πέτρος

Niemandsrose είπε...

Αδίκως εύχεσαι, ωραίε στον αυτοσαρκασμό και στην οργή σου Costinho. Σαπίζουν ήδη στις φυλακές τους. Γιατί αν ισχύει -και ισχύει τίγκα- πως όσες κι αν χτίσουν φυλακές και αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει, τότε δεν υπάρχει τίποτα να δραπετεύσει. Δραπετεύει ο χυλός;

Rodia είπε...

Τι να πεις για τα παιδιά που δεν υπήρξαν ποτέ παιδιά;.. Κρίμα.
(μερικές φορές θυμώνω τόσο πολύ που φοβάμαι να εκφράσω το θυμό μου)

Rodia είπε...

Ευχαριστώ που το κάνεις εσύ για μένα. :)

 
 
 
 
Edited by © bananiotis