φτιάξε μου τη μέρα λέμε!

Faith No More in their own words:

'During the entire 10 years that have passed since our decision to break up we've experienced constant rumors and requests from fans and promoters alike. Nevertheless, for whatever reason, none of us kept in regular touch, much less to discuss any possibilities of getting together.

What's changed is that this year, for the first time, we've all decided to sit down together and talk about it. And what we've discovered is that time has afforded us enough distance to look back on our years together through a clearer lens and made us realize that through all the hard work, the music still sounds good, and we are beginning to appreciate the fact that we might have actually done something right...and so with this we've decided to hold our collective breaths and jump off this cliff.... BACK, GOD FORBID, INTO THE MONKEY CAGE!!!

We can only hope that the experience of playing together again will yield results erratic and unpredictable enough to live up to the legacy of FNM. Who know where this will end or what it will bring up...only the future knows. But we are about to find out!'


Ίσως γίνομαι γραφικός που επανέρχομαι και με δεύτερο post, απλά I STILL CAN'T FUCKING BELIEVE IT!!!!!!!!

φτιάξε μου τη μέρα (και τις άλλες μέρες)

Τι να μου τη φτιάξεις δηλαδή, καλύτερο νέο από αυτά δεν έχω ξαναματαδεί στο mixtape κι ούτε ξέρω αν θα ξαναδώ!... REUNION ΤΩΝ FAITH NO MORE;;;;;;;; ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΑΣ;;;;;;;; Κάτι ήξερα που έλεγα από προχτές ότι είμαι ευτυχισμένος και ότι η ζωή είναι ωραία τελικά και σπουδαία και άλλα τέτοια έμορφα. Αλλά, ...REUNION ΤΩΝ FAITH NO MORE;;;;;;;; Αυτός είναι ένας πραγματικός λόγος για να είμαι ευτυχισμένος. Και να μη χαλάσει καμμία μέρα από σήμερα και μέχρι τη μέρα που θα τους καμαρώσω και μετά, φυσικά, που ένα αίσθημα πληρότητας θα κυριεύει τα πνευμόνια και την καρδιά και το μυαλό, μα τι λέω, παραλήρημα, μπσδπλφορη σκλσφξσ ησλξκδφισδθς, σδφρτ, ΚΣΦΟΞΗΣ s3#$%&(@, 23sjhlkhf25s#%&(σφηξ230, ΟΡΕΣΤΗ ΤΟ ΕΠΙΑΣΕΣ ΤΟ ΘΕΜΑ;;;;; ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΓΙΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΙΛΑΜΕ::::: REUNION ΤΩΝ FAITH NO MORE!!!!!!! KAVLA, KAVLA, KAVLA!!!!!!

in a palindrom way

Απλή υπενθύμιση. Αυτή την Πέμπτη, 26 Φλεβάρη, η παραδοσιακή 'in a silent way' κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Καφέ Αλάβαστρον, με κληρώσεις, λαχνούς και πλούσια δώρα. Εξέχον καλεσμένος του silent trio, ο τιτανοτεράστιος Δημήτρης Αρώνης, μπροστάρης του Modrec οχήματος, με θητεία στους Night On Earth, αλλά και υπογραφή πίσω από το όνομα Palindrom.

Οι λεπτομέρειες λίγο πολύ γνωστές. Ξεκινάμε γύρω στις 22.30, Δαμάρεως και Φρύνης, τιμημένο Παγκράτι, στάνταρ θα έχει πάλι κάποια πορεία, κάποιο σεισμό, καταποντισμό, silent χωρίς κυκλοφοριακό χαμό δεν λέει, μη χαλάσει η παράδοση, οπότε ελάτε in time όσοι είναι, για να αρχίσουμε και in time, γιατί τιμημένο ξετιμημένο, είναι δύσκολο για παρκάρισμα το Παγκράτι, αλλά τεσπάντων, always look on the bright side of life, foo foo, foo foo foo foo foo foo, always look on the bright side of life!...

codename: Nikita

Καταδικάστηκε με ποινή φυλάκισης 12 μηνών ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης, αφού κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος και αντιμετωπίζει, επίσης, την περίπτωση παύσης του αξιώματός του.

Καταδικάστηκε με ποινή φυλάκισης 12 μηνών (με τελεσίδικη απόφαση) ο πρώην δήμαρχος Αμαρουσίου Παναγιώτης Τζανίκος, σχετικά με παρανομίες στην οικοδόμηση του επίσης παράνομου εμπορικού κέντρου The Mall.

Καταδικάστηκε με ποινή φυλάκισης 12 μηνών ο σύμβουλος του πρωθυπουργού και βουλευτής Γιάννης Κεφαλογιάννης, αφού κρίθηκε ένοχος για απόπειρα υπόθαλψης εγκληματία (εμπόρου ναρκωτικών) και ψευδορκία. Από την εκδίκαση της έφεσης, απλώς μειώθηκε ο χρόνος της ποινής.

Καταδικάστηκε με ποινή φυλάκισης 19 μηνών και επιπλέον χρηματικό πρόστιμο, ο Θέμος Αναστασιάδης και τα μέλη της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας του, ως ένοχοι για παραβάσεις του νόμου περί ασέμνων και του νόμου περί προσωπικών δεδομένων.

Ως γνωρίζετε, παρ'ότι μέσα στα κάτεργα, στις κακουχίες και στη στέρηση, είναι όλοι τους καλά και στέλνουν αγωνιστικά το δικό τους μήνυμα στον ελεύθερο κόσμο, ένα μήνυμα ανθρωπιάς, ένα μήνυμα ελπίδας, ελπίδα που γεμίζει τον αγωνιστή δήμαρχο της Αθήνας, ελπίδα που θα δώσει νέα ορμή στο όραμά του, ελπίδα ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, ότι ο αγώνας αξίζει και θα δικαιωθεί, ότι η ανάπτυξη θα συνεχιστεί, και διπλή και τριπλή ανάπλαση, κόντρα στο σύστημα, κόντρα στα συμφέροντα και στα ξένα κέντρα, κόντρα στους μεγαλοπαράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, κόντρα στους αντιεξουσιαστές που εξουσιάζουν εδώ και εκεί, ελπίδα ότι καμιά θυσία δεν έγινε για το τίποτα και τίποτα δεν πάει χαμένο σ'αυτό τον τόπο, ότι τα σίδερα της φυλακής δεν είναι αρκετά για να λυγίσουν τους μεγάλους άνδρες και τις μεγάλες πράξεις, ούτε να εμποδίσουν τα μεγάλα έργα, αυτά για τα οποία είσαι καμωμένος και τα εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες, αυτά τα οποία ζητεί η κολωνακιώτικη ψυχή σου, όχι τα δύσκολα και ανεκτίμητα εύγε, αλλά την Αγορά, το Θέατρο και τους Στεφάνους, τον Άγιο Στέφανο, τον Ελαιώνα, τα όπου γης πάρκα, τα πάρκινγκ, τα τσιμέντα, τα κάγκελα, τα εμπορικά κέντρα. Γιατί, μην το ξεχνάς ποτέ αγωνιστή, τα μεγάλα έργα είναι που θα λυγίσουν τα όποια σίδερα της όποιας φυλακής. Αυτά, άλλωστε, είναι που τα έχουν λυγίσει μέχρι τώρα.

όχι άλλη sinead o'connor!

Σύμφωνα με το φίλο μου τον πλακατζή, τον Ηλία, τη μεγάλη καλοκαιρινή συναυλία του Φίλιππου Πλιάτσικα στο Στάδιο Καραϊσκάκη θα ανοίξει ...η Sinead O'Connor. Αν αυτό δεν είναι μια από τις μεγαλύτερες πλάκες που έχει ανεβάσει το mixtape.gr, τότε το πράγμα παίρνει άλλες διαστάσεις και έπαψε πλάκα να θυμίζει. Και επειδή δεν μπορούμε να υποδείξουμε στο κοινό να αποφύγει το φιλιπποπλιάτσικο, καθ'ότι τα εξώδικα παραμονεύουν, θα αναφωνήσουμε όλοι μαζί 'όχι άλλη Sinead O'Connor!!!', έλεος, τη βαρεθήκαμε, βαρεθήκαμε να τη βλέπουμε κάθε τρεις και λίγο στα μέρη μας, βαρεθήκαμε την υπέροχη φωνή της, άσε που έχει παχύνει και έχει αφήσει μαλλί, χώρια που δεν γουστάρουμε καθόλου στην ιδέα μιας συναυλίας που δεν θα καταλαβαίνουμε πότε είναι το support και πότε το main act, πότε πρέπει να φτάσουμε στο χώρο, πότε πρέπει να χαζολογάμε και να μιλάμε με τους κολλητούς ή να κάνουμε καμάκι ή να τριγυρνάμε ψάχνοντας για γνωστούς, πότε να κοιτάμε το ρολόι για να περάσει η ώρα, πότε να στηθούμε στην ουρά για μπύρα. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, το μόνο σίγουρο είναι ότι γνωρίζουμε με ακρίβεια το χρονικό σημείο στο οποίο η περίσταση θα μας καλέσει να ...την κάνουμε.

Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη συναυλία παρουσιάζει και κάποιες άλλες ιδιαιτερότητες, όπως το γεγονός ότι ίσως να μην έχει καταγραφεί ποτέ ξανά support artist που έχει συνεργαστεί με τον Prince και main act που όχι μόνο δεν το γνωρίζει ο Prince, αλλά και οι περισσότεροι ομιλούντες την αγγλική, καθώς και άλλες διαλέκτους πλην της ελληνικής. Όπως, επίσης, support artist με συνεργασίες όπως οι Public Enemy, ο The Edge, ο Roger Waters, ο Rick Wright, ο Roger Daltrey κελιπά κελιπά και main act που -το πολύ να- έχει όλους αυτούς σε αφίσα στο σπίτι του. Όπως, επίσης, δεν γνωρίζω αν έχει καταγραφεί support artist με πωλήσεις 10 εκατομμυρίων και βάλε δίσκων.

Αυτή, βέβαια, είναι η πρώτη μιας σειράς συναυλιών που πρόκειται να γίνουν το καλοκαίρι και υπακούν σ'αυτό το concept -το οποίο θυμίζει παλιά εξώφυλλα του Διφώνου- το concept του Μεγάλου Support, του ποιος σαπορτάρει ποιον τελικά. Σύντομα πρόκειται να ανακοινωθεί η μεγάλη καλοκαιρινή συναυλία της Άλκηστης Πρωτοψάλτη με support τον Nick Cave, η μεγάλη γιορτή του Παντελή Θαλασσινού με support τον Stevie Wonder, η δεκαπενταυγουστιάτικη πανήγυρις της Έφης Θώδη με support την Beyonce, ενώ αναμένεται και το οριστικό confirmation της πολυαναμενόμενης κοινής συναυλίας του Βασίλη Παϊτέρη και του Tom Jones, την οποία θα παρουσιάσει εν είδει κονφερασιέ ο μέχρι-τώρα-που-μιλάμε προπονητής του Τριφυλλιού Henk Ten Cate, ο οποίος θα μπορούσε να είναι και ο φανταστικός γιος τους, όπως τα ντοκουμέντα μαρτυρούν. Όσο για τη δική μας μεγάλη συναυλία, παλεύουμε να κλείσουμε για support τους King Crimson, αν και δύο από τα μέλη τους αντιμετωπίζουν κάτι προβλήματα υγείας τον τελευταίο καιρό -είναι και κάποιας ηλικίας- γεγονός που ίσως μας κάνει να στραφούμε τελικά στη σίγουρη και δοκιμασμένη λύση των Radiohead.

ΥΓ. Θυμάμαι, βέβαια, ότι στη μεγάλη περιοδεία των Bad Religion για το 'Recipe for hate', τις συναυλίες άνοιγαν οι ...Pearl Jam, ενώ στον ομώνυμο δίσκο, μέλος της χορωδίας ήταν ο Eddie Vedder, που έκανε γενικά τα backing vocals.

Και μιας και περί stadium rock ο λόγος, απολαύστε εδώ το νέο χιτ του Δόκτωρα Φρυόβολου Χαρούπη και του Μάριου Φουαγκρά Περλόν, το περίφημο 'Έλα έλα', χαρακτηριστικότατο δείγμα του λεγόμενου 'τσουνάμι ροκ'.

αναχωρήσεις

Έφυγε μια μεγάλη κυρία της jazz, η σπουδαία Blossom Dearie.
Έφυγε και ο τεράστιος Orlando Cachaito Lopez, ψυχή (και μπάσο) των Buena Vista Social Club.
Έφυγε και ο Μάικ Ροζάκης, ένας δάσκαλος -με όλη τη σημασία της λέξης- στον οποίο χρωστάω πολλά και, κυρίως, το παράθυρο που μου άνοιξε -όντας μαθητής του στο θλιβερό και μίζερο ωδείο- και μου έδωσε κίνητρο σε μια δύσκολη ηλικία να δω και να ακούσω αλλιώς τη μουσική, ακόμα και εκείνες τις θλιβερές και μίζερες ασκήσεις του σολφέζ. Αλλά και να με κάνει έτοιμο να βλέπω και να ακούω τη μουσική πίσω από τα σημαδάκια και τις παρτιτούρες. Αν αυτά που γράφετε δεν τ'ακούτε, είναι απλά ιχνογραφία και ασκήσεις στο χαρτί, θυμάμαι να μας λέει συνέχεια.
Αν στα ωδεία σας έχουν μάθει πρώτα να παίζετε και μετά να σκέφτεστε, προκειμένου να σας κάνουν να παίζετε όλο και πιο γρήγορα, και πιο γρήγορα, έτσι που να μη μένει πολλές φορές χρόνος για να σκέφτεστε, εγώ θέλω πρώτα να σκέφτεστε και μετά να παίζετε. Κι όσο χρόνο σας πάρει, εδώ είμαστε και έχω όλη την υπομονή.
Αυτά μας έλεγε ο δάσκαλος.
Και κάτι άλλα αστεία για το καράτε, για να γελάμε και να λέμε κάτι χρήσιμο όταν πηγαίναμε αδιάβαστοι και δεν ήθελε να μας ντροπιάσει.
Δεν ξέρω αν ήταν μεγάλος μουσικός ή αν πέρα από το cult των Charms και την αναμφισβήτητα σπουδαία φωνή του, θα τον μνημονεύουν οι μουσικολόγοι και οι λοιποί ακαδημαϊκοί της μουσικής.
Ξέρω όμως ότι σε κάποιους έμαθε μουσική, πραγματική μουσική.
Και αυτό θα το θυμάμαι ως ιερό.

σε γιορτή που (δεν) ξανάδα

Με μια μεγάλη γιορτινή πορεία προς το -πάλαι ποτέ- πάρκο Πατησίων και Κύπρου, κλείνει σήμερα η κατάληψη της Λυρικής Σκηνής, με βασικό πρόταγμα το "πάμε γι'άλλα". Τη Δευτέρα το απόγευμα έχει προγραμματιστεί συνάντηση στο Πολυτεχνείο για συζήτηση με τις ομάδες εργασίας προς ανεύρεση νέου χώρου που θα στεγάσει -ίσως μόνιμα- τους πυρήνες της ανεξάρτητης και αδιαμεσολάβητης έκφρασης ή ο,τιδήποτε θέλει τέλοσπάντων να επικοινωνήσει και να πράξει στη συνέχεια αυτή η (εξεγερτική) κίνηση.

Ίσως να μην έχει νόημα μια περιγραφική ανασκόπηση αυτής της εξεγερμένης εβδομάδας, μιας εβδομάδας που βρήκε το κτίριο της Λυρικής -επιτέλους!- γεμάτο με κόσμο, πραγματικό κόσμο, ζωντανό κόσμο, όλες τις ώρες, ακόμα και τα ξημερώματα, με ζωντάνια, με μουσική, με χορό, με συζητήσεις, με χαμόγελα, με επικοινωνία. Αλλά και με τις όποιες αντιφάσεις προκύπτουν από μια τόσο ανοιχτή κοινωνική διαδικασία και ταυτόχρονα ένα τόσο πολύχρωμο εγχείρημα, το οποίο έδειξε ξεκάθαρα ότι διαμορφώνεται μια δυναμική ικανή να υπερβεί την κάθε μεμονωμένη δύναμη και να θέσει ακριβώς αυτό ως όρο σύμπραξης στην πορεία αναζήτησης νέων μορφών παρέμβασης και δράσης: μια κίνηση που υπερβαίνει -θέλοντας ή μη, κυρίως μη- την πολιτική ταυτότητα του καθενός ξεχωριστά, αλλά ταυτόχρονα την προϋποθέτει και, φυσικά, επιζητά τη γνώση και την εμπειρία της.

Προσωπικά, δεν κρύβω ότι αποχώρησα με ένα βαθύ προβληματισμό και ορισμένα εν μέρει απογοητευτικά -και αποκαρδιωτικά κάποιες φορές- συμπεράσματα, τα οποία θα προσπαθήσω για άλλη μια φορά ίσως, να μην πάρουν μέσα μου τη μορφή κυνικών βεβαιοτήτων. Και αυτά τα συμπεράσματα έχουν να κάνουν όχι τόσο με την ουσία των προταγμάτων, των διεκδικήσεων και των δράσεων, αλλά με όλα τα στοιχεία και τις διαδικασίες εκείνες που υπομονόμευαν όλο και περισσότερο ακριβώς αυτή την ουσία. Αναμφισβήτητα οι δράσεις και οι συνελεύσεις των δύο πρώτων ημερών γέννησαν την ελπίδα για κάτι καινούριο, για έναν άλλο λόγο, για μια άλλη πράξη, για μια άλλη καθημερινότητα, για κάτι άλλο τέλοσπάντων που όχι μόνο είναι εφικτό, αλλά ήδη διαμορφώνεται, ζυμώνεται, βιώνεται και έτσι μπορεί να αφήνει τα σημάδια του πάνω μας και μέσα μας. Από την άλλη, η εικόνα των δύο τελευταίων ημερών εξέπεμπε πολλές φορές μια παρωχημένη seventίλα, κυρίως όσο αφορά τον τρόπο επικοινωνίας και την ποιότητα των διαδικασιών, αλλά και έναν ανέξοδο manuchaϊσμό που δυσκολευόταν -ή φοβόταν- να προτάξει ευθαρσώς το συγκεκριμένο (και το τολμηρό) απέναντι στο χύμα και στο νεο-χίππικο trend. Αν αρχικά η ουσία του όλου εγχειρήματος είχε να διαπραγματευτεί μια άλλη τέχνη, μια άλλη επικοινωνία, μια άλλη πολιτική, μια άλλη στάση ζωής, όσο οι μέρες περνούσαν και ο λόγος κυλούσε, στις ανοιχτές συνελεύσεις άρχισε να αναδεικνύεται η φόρμα σε βάρος της ουσίας, η αυτοαναφορικότητα σε βάρος της εξωτερίκευσης και επικοινωνίας των μηνυμάτων, οι μέθοδοι σε βάρος του στόχου, οι στενά οριοθετημένες πολιτικές επιδιώξεις σε βάρος ενός καθολικού υπερβατικού λόγου που είχε ήδη δείξει από την αρχή ότι θα μπορούσε να αποτελέσει όχι απλώς τη σπίθα, αλλά και να βάλει τη φωτιά και να μας οδηγήσει αρκετά πιο πέρα. Προς το παρόν θα μας οδηγήσει μόνο μέχρι το πρώην παρκάκι στην Πλατεία Αμερικής, αναδεικνύοντας το πρόσκαιρο -ή, έστω, επίκαιρο- ως αγωνιστικό αίτημα και αφήνοντας πάλι πίσω ανεκμετάλλευτες τόσες και τόσες ευκαιρίες που δεν χωράνε κατ'ανάγκη σε μια ακτιβιστική διαδικασία, που ορίζει ως μέτωπα τα σημεία στα οποία οι κακλαμάνηδες μας κατευθύνουν ή κάποιοι μεσαιωνιστές ταϊζουν βιτριόλι.

Με άλλα λόγια, προσπαθώ να πω πως η πράξη μέσω της πρότασης και όχι της αντίδρασης, μέσω της θέσης και όχι της άρνησης, αυτή η πράξη μπορεί να καταφέρει ίσως περισσότερα, να ορθώσει ανάστημα τόσο απέναντί τους, όσο και ανάμεσά μας, να μας δώσει υπόσταση και ετοιμότητα, να φωτίσει τις ζωές μας, να διαλέγεται παντού ξεκάθαρα και δυναμικά το θέλω και όχι το δεν θέλω, να δημιουργεί και όχι να καταστρέφει, να επιβάλλει όρους στην καθημερινότητά μας και όχι να τους διαπραγματεύεται. Σε κάθε περίπτωση εννοώ μια πράξη που κακώς τοποθετείται (και σχεδόν τοποθετήθηκε) αντιφατικά και διαχωριστικά απέναντι στα επίκαιρα αγωνιστικά προτάγματα. Ο προβληματισμός μου εν τέλει έχει στόχο τις διαδικασίες που αναγκάζονται να καταλήξουν σε διλήμματα και να υπερασπιστούν αυτό και όχι το άλλο. Δεν χρειάζεται κόπος να συμφωνήσουμε πάνω σε αυτό: ναι, και στο παρκάκι, και για την Κούνεβα, και για τους συλληφθέντες, και για τους τραυματίες, και για τα ανοιχτά ζητήματα που άφησε ο Δεκέμβρης. Όπως, και για την Παλαιστίνη, και για τους εργαζόμενους, και για τα εργατικά ατυχήματα, και για το Νταρφούρ, και για τη Σιέρρα Λεόνε, και για τόσα άλλα ανοιχτά -κρυφά ή προφανή- μέτωπα όπου δοκιμάζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το θέμα είναι απέναντι στη βαρβαρότητα να αντιπροτείνουμε έναν άλλο τρόπο ζωής και όχι μια νέα βαρβαρότητα. Έναν άλλο, ειλικρινά νέο, λόγο και όχι μια εκλεπτυσμένη διατύπωση του παλιού. Να περιφρουρήσουμε τις αντιφάσεις μας πριν τις αφήσουμε να ξεσκίσουν τις πιο ιδιαίτερες φωνές μας, αναζητώντας μάταια τη σύγκλιση και τη συναίνεση. Να ονομάσουμε, παρ'όλα αυτά, τα σημεία που συναντιόμαστε, αδιαφορώντας για τα σημεία που μας τέμνουν. Να αφήσουμε τις ιδιαιτερότητές μας να κάνουν τη δουλειά τους, με θόρυβο ή χωρίς. Να μην αλλάξουμε τους εαυτούς μας προκειμένου να συναντηθούμε, αλλά να συναντηθούμε πρώτα προκειμένου να τους αλλάξουμε. Όλοι. Ο καθένας μόνος του, άρα και όλοι μαζί. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι η συλλογική ευθύνη είναι πρώτα και πάνω απ'όλα το άθροισμα των ατομικών ευθυνών, άρα και η συλλογική κατάκτηση περνά πρώτα από τις ατομικές κατακτήσεις.
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Πάμε γι άλλα λοιπόν και όχι για τα ίδια.
Το πάρτι τελείωσε, ας αρχίσει η γιορτή.

μικρές παράταιρες ιστορίες

Τα παιδιά της γενιάς των 700 ευρώ τρώγονται μεταξύ τους. Αφού το κουμπούρι βγήκε once, γιατί να μην ξαναβγεί άλλωστε;... Καμία κοινή γνώμη δεν σάστισε βέβαια, κανείς δεν συγκλονίστηκε, κανείς δεν απόρησε, κανείς δεν εξήγησε επί της ουσίας. Και έτσι, για άλλη μια φορά, το μεγάλο πλήθος των στομάτων που χάσκουν μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης θα παραμείνει ως έχει, χάσκον. Τα βλέμματα θα παραμείνουν ως έχουν, αποχαυνωμένα. Τα αυτιά θα τραφούν με τις γνωστές πλέον ερμηνείες: εκπυρσοκρότηση ή ψυχική διαταραχή ή και τα δύο μαζί ή ασύμμετρη απειλή ή τσιγάρο πρέφα και καφέ και δεν βαριέ και δεν βαριέσαι αδερφέ. Όσο για τους νευρικούς ιστούς που μεταφέρουν στη χώρα του εγκεφάλου τα ερεθίσματα από τη χώρα του ανεγκέφαλου, κι αυτοί θα παραμείνουν ως έχουν: σε γενική απεργία.