redemption, δηλαδή αληταριό

Μ'αυτό δάκρυσα. Να'σαι καλά ρε Conor που το έστειλες. Μέσα στη βία των ημερών, στη βία της εποχής, στη βία που στο τέλος χτίζει τείχη, οι χαραμάδες απ'όπου μπαίνει φως είναι η μόνη αλήθεια. Ό,τι νικάει το φόβο είναι η μόνη αλήθεια. Ό,τι μας μας επανασυνδέει μ'αυτά που αρνηθήκαμε και μας κρατάει ακέριους. Και είναι αυτές οι αναλαμπές, αυτά τα σπινθηρίσματα, πολύ επικίνδυνα. Γιατί ακόμα και το λίγο φως έρχεται με ορμή που μπορεί να σε ξεσκίσει. Να σε συγκλονίσει. Να σε διαλύσει, αλλά να σε κρατήσει ακέραιο. Ακόμα πιο ακέραιο ίσως. Won't you help to sing these songs of freedom?... 'Cause all I ever have, redemption songs...


'Κατανοώ τη βία των αδύνατων που προσπαθούν να υπερασπίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, έχει ηθικά ερείσματα. Φοβάμαι όμως πως όποιος μολυνθεί από τον ιό της βίας, ακόμα κι αν ο στόχος του είναι ουμανιστικός, θα αποτύχει στο τέλος. [...] Αντί για τη βία προτιμώ την ανέλιξη της πνευματικότητας και την ανθρωπιά σαν μέσο για μια καλύτερη ζωή'.
Απόσπασμα από την παρέμβαση του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που δημοσιεύεται και στην κυριακάτικη Αυγή. Το'χει πει, βέβαια, και με δυο λόγια: 'ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει...'. Το τραγουδάει ο Φώτης. Emancipate yourself from mental slavery, none but ourselves can free our minds, γράφει ο Marley στο κομμάτι που σπαράζει ο Strummer...
Redemption songs. All we ever have...