Τρίτη, Ιανουαρίου 27, 2009

στρατός ηλιθίων

λεζάντα:
Πόσο μαλάκας μπορεί να νιώσεις (αν νιώθεις γενικά...), όταν οι ανώτεροί σου μέσα στις γιορτές σου ζητάνε να φυλάξεις ένα χριστουγεννιάτικο (ψεύτικο) δέντρο ωσάν να φυλάττεις Θερμοπύλες και ένα μήνα μετά σε διατάζουν να πας να περιφρουρήσεις την κοπή (πραγματικών) δέντρων, αλλά και τη ...συλλογή τους από επιτήδειους ταραξίες;
σχόλιο:
Πόσο μαλάκας μπορεί πράγματι να είσαι αν και στις δύο περιπτώσεις νιώθεις ότι υπηρετείς με ζήλο το καθήκον σου, τον νόμο, την τάξη και την ασφάλεια των πολιτών;
συμπέρασμα:
Πόσο μαλάκες μπορεί να είμαστε όλοι εμείς που δεν κουνιόμαστε από τον καναπέ μας και δεν πέφτουμε πια για κανένα πουκάμισο αδειανό, για καμιά Ελένη, και το πουκάμισο του Νικήτα παραμένει καθαρό, ακιλήδωτο, comme-il-faut ως του πρέπει, ως ήταν πάντα στη ζωή, ο καλός, ο λαμπρός άνθρωπος, ο πατριώτης;
ερώτημα:
Ποιοι είναι οι ηλίθιοι τελικά;

3 σχόλια:

hopkins είπε...

Οι ηλίθιοι είμαστε εμείς. Οι αστυνόμοι είναι άβουλα όντα. Δεν μπορούν να θεωρηθούν ούτε καν ηλίθιοι...

"Τη δουλειά μου κάνω!" Θα σου πει, φοβούμενος μη τη χάσει κι αυτή...
Τώρα, πώς τη διάλεξε...

Όσο για μας, να φανώ αισιόδοξος για όλους τους κατοίκους της πλατείας Αμερικής που σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους;

costinho είπε...

Ναι, το θέμα μας όμως είναι ποια είναι τελικά "η δουλειά του". Άραγε την ξέρει κι αυτός;... Σήμερα φύλα το δέντρο, αύριο φύλα το κομμένο δέντρο;...

"Αισιόδοξος". Ωραία λέξη να προσθέσω στο λεξιλόγιό μου...

 
 
 
 
Edited by © bananiotis