στο δήμαρχο μας με αγάπη

Ο άνθρωπος που οραματίστηκε μια Αθήνα ακόμα πιο γκρι, με ακόμα περισσότερο τσιμέντο, ακόμα πιο φλατ, ακόμα θερμότερη τα καλοκαίρια. Που μας έμαθε την αξία του πλαστικού -ως μια ρεαλιστική και βιώσιμη λύση που θα δώσει τέλος στις εμπρηστικές εμμονές- και το προστάτευσε ως δικό του παιδί, με πόνο ψυχής, με μόχθο, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση. Ο φωτισμένος προύχοντας που μόνο εκείνος είδε και κατήγγειλε την πολιτιστική ένδεια του σπάταλου και ξενολάγνου Φεστιβάλ Αθηνών και πολέμησε με όλες του τις δυνάμεις το καρκίνωμα του Λούκου και οραματίστηκε ένα άλλο φεστιβάλ, ένα φεστιβάλ για όλους, ένα φεστιβάλ λαϊκό, ένα φεστιβάλ με ληγμένες παραστάσεις και σκυλολαϊκά νεκρόφιλα αφιερώματα σε απολιθωμένους συνθέτες, ένα φεστιβάλ της καρδιάς, το δικό μας φεστιβάλ, το φεστιβάλ των 2 ευρώ. Ο επιστήμονας που οραματίστηκε τσιμεντένια γκούλαγκ για τα πρεζάκια στο Θριάσιο και, κρίμα!, ήταν τόσο κοντά να πραγματοποιήσει κι εκείνο το όραμά του. Ο τολμηρός πολιτικός που δεν υπολογίζει ούτε πολιτικό κόστος ούτε την κηλίδωση της υστεροφημίας του και δεν αφήνει δέντρο για δέντρο όρθιο στην επικράτεια του Δήμου, όχι του Δήμου Αθηναίων, αλλά του Δήμου του, χέσε τους Αθηναίους, ποιους Αθηναίους, αυτός ο Δήμος είναι ο δικός μου Δήμος, επιτροπές και προσφυγές είναι τα στραβά της Δημοκρατίας, συγκεντρώσεις, υπογραφές και άλλες αηδίες είναι των κουλτουριάρηδων, οι διάφοροι που φωνάζουν και με ενοχλούν δεν είναι πολίτες, είναι βαλτοί, και τους αρέσουν οι βάλτοι και οι ελαιώνες και όχι όσα κάνω για πάρτη τους, αχάριστοι Αθηναίοι, μια δουλειά σωστή δεν μ'αφήνετε να κάνω επιτέλους. Ο μεγάλος άνδρας που μπορεί και δεσμεύει ολόκληρες διμοιρίες ΜΑΤ να δουλεύουν για πάρτη του, για το μεγάλο party του, που χτες τα ήθελε 24 ώρες on-line να φυλάνε με νύχια και με δόντια το στολισμένο πλαστικό δεντράκι από τους κακούς εμπρηστές και τωρα τα βάζει να φυλάνε εκείνους που κόβουν τα δεντράκια από τη ρίζα, σύρριζα, από τους κακούς, αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ, που τα θέλουν όρθια και πράσινα. Η συνήθης περίπτωση υπουργού που δεν μπορούν να του βρουν υπουργείο και τον στέλνουν για αγροτικό στη δημαρχία της Αθήνας. Ο δήμαρχος της διπλανής πόρτας. Όχι αυτής που γράφει απ'έξω 'δήμαρχος' βέβαια. Της διπλανής. Ένας δήμαρχος απών. Και επιλεκτικά παρών, κυρίως για κακό. Απολαύστε λοιπόν και την ιστορική ανάπλαση του τελευταίου εναπομείναντος πάρκου, Πατησίων και Κύπρου, Πλατεία Αμερικής:
σχετικά λινκς εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ.