panini stickers

Όχι ότι είναι και το θέμα του αιώνα. Ποιο θέμα δηλαδής, εδώ ο κόσμος καίγεται κανονικά... Απλά επειδή το ακούμε ή το διαβάζουμε συνέχεια σε πολλές μεριές και νιώθουμε και λίγο άσχημα είναι η αλήθεια, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η αντιαισθητική αυτοκολλητάρα πάνω στο CD μας δεν ήταν δική μας ιδέα σε καμία περίπτωση. Ούτε του Θανάση. Η αλήθεια είναι ότι όταν περνάς κοντά από το ράφι, είναι λίγο επικίνδυνο, γιατί το μέγεθος της (καρα-bold) γραμματοσειράς με την οποία αναγράφεται το όνομα του παραγωγού, μπορεί να σου βγάλει το μάτι. Πάλι καλά βέβαια, γιατί θα μπορούσε το αυτοκόλλητο να ξεπερνάει και το ίδιο το CD ή να είχε λαμπάκια τριγύρω. Πως είναι, ένα πράμα, τα γυναικεία περιοδικά που δίνουν δώρο τσάντες και κλαπαρχίδατα και ξεπερνούν κατά πολύ το χώρο που τους αναλογεί -παραδοσιακά- στο περίπτερο... Με αποτέλεσμα, βέβαια, να έχουμε τις γυναίκες ευχαριστημένες, αλλά περιπτεράδες και διανομείς να κατεβάζουν καντήλια σε άπταιστη γαλλική. Και για να μείνουν και ευχαριστημένα τα αγόρια, πάρε και μια φωτογραφία από το ράφι του Metropolis, να μας καμαρώσεις δίπλα δίπλα στην Αννούλα τη Βίσσσσσσση. (να'ναι καλά η Εύη για τη φωτό, θενξ!).
Πάντως, οι πιο μπασμένοι στα κόλπα και τα νταραβέρια, μπορούν να βρουν και εναλλακτικές χρήσεις ή τρόπους εκμετάλλευσης του αυτοκόλλητου. Μπορούμε λ.χ. να τα χρίσουμε συλλεκτικά και να αρχίσει νταραβέρι όπως παλιά, τύπου panini, έχω διπλό το Μπατσινίλα, το θέλεις; ναι, έχω και το Μανωλά, αλλά έχω και πολλά διπλότριπλα από το άλμπουμ των Μάστερς Οφ Δε Γιούνιβερς αν γουστάρεις. Τέτοια φάση δηλαδή. Ωραία φάση.